Bogdan Justynowicz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bogdan Justynowicz (ur. 30 sierpnia 1939 we wsi Stara Wilejka koło Wilna) – polski poeta i prozaik.
Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1939 |
---|---|
Narodowość |
polska |
Język |
polski |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki |
proza, poezja, tłumaczenie |
W 1946 przyjechał z rodziną do Gdańska. Od 1955 uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego im. Pestalozziego. W 1957 zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku (obecnie Uniwersytet Gdański). W 1960 został członkiem Związku Literatów Polskich. Od 1961 roku należał do PZPR[1]. W 1968 przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1970 ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował na łamach dziennika „Głos Wybrzeża” jako poeta. W latach 1957–1967 był redaktorem prasy Wybrzeża Gdańskiego. Od 1983 należy do nowego ZLP. Mieszka w Warszawie.
- Przed jutrem (poezje) 1958
- Przenikanie (poezje) 1960
- Ćwiczenie dykcji (poezje) 1966
- Południk elegii (poezje) 1968
- Nadbrzeże malarzy. Szkice o gdańskich plastykach
- Rok świetlny (poezje) 1973
- Miłość, nasz syn (poezje) 1987
- Wiersze wybrane 1986
- Książka Której Się Śniło (utwór dla dzieci)
- Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 355. ISBN 83-223-2073-6.
- Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.brak strony w książce
- Współcześni polscy pisarze i badacze Literatury. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1994, s. 452-453. ISBN 83-02-05636-7.