Bohdan Skaradziński
polski publicysta, pisarz i działacz społeczny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bohdan Wojciech Skaradziński, pseud. Jan Brzoza, Kazimierz Podlaski (ur. 5 stycznia 1931 w Osowcu nad Biebrzą, zm. 4 maja 2014 w Podkowie Leśnej[1]) – polski publicysta, pisarz i działacz społeczny.
W czasie nauki w liceum był dowódcą podziemnej organizacji młodzieżowej. W 1952 został aresztowany, następnie skazany na karę 10 lat pozbawienia wolności, więziony we Wronkach i Raciborzu, wyszedł na wolność w 1956. W latach 1959-1980 był pracownikiem Biura Studiów i Projektów Inżynierii Miejskiej w Warszawie. W 1963 ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, w 1976 doktoryzował się na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1965-1967 przebywał na kontrakcie w Bagdadzie, w latach 1979-1980 w Trypolisie (Libia).
Od 1959 współpracował z miesięcznikiem „Więź”, gdzie pisał na tematy historyczne, m.in. wraz ze Zdzisławem Szpakowskim prowadził dział „Z problemów najnowszej historii Polski”. Od 1970 był członkiem kolegium redakcyjnego pisma, w latach 1981-1983 zastępcą redaktora naczelnego, następnie członkiem rady redakcyjnej. W latach 70. został członkiem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Po 13 grudnia 1981 był jednym z założycieli i prezesem Komitetu Pomocy Bliźniemu przy parafii św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej, współpracownikiem ks. Leona Kantorskiego. Organizował parafialne spotkania o tematyce historycznej, na których był również prelegentem, był inicjatorem „Dni Kultury Chrześcijańskiej Zachodniego Mazowsza”. Publikował w pismach II obiegu (m.in. Tygodnik Wojenny, Baza, Tygodnik Mazowsze, Przegląd Wiadomości Agencyjnych, Karta). W latach 1989-1991 redagował także dodatek do „Tygodnika Białostockiego” pt. „Sprawy Pobratymcze”. W latach 1993-2002 publikował na łamach „Więzi” stały felieton w rubryce „Uwaga na Wschód”. W swojej twórczości zajmował się historią Polski XX w. oraz relacjami Polaków z sąsiadami na Wschodzie.
W 1985 otrzymał Nagrodę Kulturalną „Solidarności” za książkę Białorusini, Litwini, Ukraińcy, a w 1989 Nagrodę im. Jerzego Łojka za książkę Polski rok 1919.
W 2005 został Honorowym Obywatelem Podkowy Leśnej, a dwa lata później w 2007 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 2007, nr 52, poz. 596)[2].
Mieszkał w Podkowie Leśnej razem z żoną Zofią, córką Hanną i synem Janem Skaradzińskim.