Broń obuchowa miażdżąca
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Broń obuchowa miażdżąca − typ broni obuchowej, przeznaczonej do niszczenia lekkich pancerzy wroga (kolczug, brygantyn, karacen itp.), bez powodowania otwartych ran, ale mający skutkować odniesieniem rozległych obrażeń wewnętrznych, co skutecznie miało eliminować wroga z walki.
Broń obuchowa miażdżąca obejmuje szeroki arsenał, zaczynając od prostych w budowie cepów i młotów bojowych, poprzez pochodzące od maczug wekiery, a kończąc na mających swój rodowód na Wschodzie buzdyganach i buławach.