CDMA
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
CDMA (od ang. code-division multiple access) – metoda dostępu do medium transmisyjnego polegająca na przypisaniu poszczególnym użytkownikom korzystającym z tego samego kanału do przesyłania danych, sekwencji rozpraszających, dzięki którym odbiornik jednoznacznie zidentyfikuje przeznaczoną dla niego transmisję. Transmisja z rozpraszaniem ma charakterystykę podobną do sygnałów szumowych.
Ten artykuł dotyczy metody dostępu do medium transmisyjnego. Zobacz też: cdmaOne i CDMA2000 – standardy sieci komórkowych nazywanych często 'sieciami CDMA'. |
CDMA okazała się szczególnie przydatna w telefonii komórkowej (niektóre standardy drugiej i trzeciej generacji wykorzystują ją jako metodę dostępu do sieci) oraz w systemach nawigacji satelitarnej (np. GPS i GLONASS).