COBE
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cosmic Background Explorer (inne nazwy: COBE, Explorer 66) – pierwszy sztuczny satelita zbudowany specjalnie do badań kosmologicznych. Został wystrzelony przez NASA 18 listopada 1989 roku[2]. Wyposażono go w przyrząd do wyszukiwania nieregularności mikrofalowego promieniowania tła.
Logo misji COBE | |||
Inne nazwy |
COBE, Explorer 66 | ||
---|---|---|---|
Indeks COSPAR |
1989-089A | ||
Indeks NORAD |
20322 | ||
Państwo | |||
Zaangażowani | |||
Rakieta nośna |
Delta 5920-8 s/n 189 | ||
Miejsce startu | |||
Orbita (docelowa, początkowa) | |||
Perygeum |
886 km | ||
Apogeum |
896 km | ||
Okres obiegu |
102,8 min | ||
Nachylenie |
99° | ||
Czas trwania | |||
Początek misji |
18 listopada 1989 14:34 UTC | ||
Koniec misji |
23 grudnia 1993 | ||
Wymiary | |||
Wymiary |
średnica maks. 2,44 m; rozpiętość maks. 5,5 m | ||
Masa całkowita |
2265 kg[1] | ||
|
Jego zadaniem było badanie promieniowania tła. Już po rozpoczęciu działania potwierdził dokładność modelu Wielkiego Wybuchu Wszechświata. Projektem kierowali: fizyk George F. Smoot z Berkeley oraz astrofizyk John C. Mather z Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda w stanie Maryland. Odkryto, że promieniowanie wykazuje wielkoskalowe nieregularności rzędu czterdziestu milionowych swojej średniej wartości. W roku 2006 Smoot i Mather zostali uhonorowani Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki[3].