Ca’ Rezzonico
pałac (Wenecja, Włochy) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Ca’ Rezzonico?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Ca’ Rezzonico – barokowy pałac w Wenecji, którego budowę rozpoczęto w 1649 roku, według projektu Baldassare Longheny, na zlecenie Filippa Bona, Prokuratora św. Marka, a ukończono w roku 1756 na zlecenie nowych właścicieli, rodziny della Torre Rezzonico[uwaga 1]. W budynku pałacowym mieści się od 1936 roku Muzeum Sztuki Weneckiej XVIII wieku. W tym celu przeniesiono do obiektu dzieła sztuki (freski, obrazy, meble, przedmioty codziennego użytku) z innych pałaców i willi, jako że jego własne wyposażenie w dużej mierze uległo rozproszeniu w XIX stuleciu, kiedy budynek, po śmierci ostatniego przedstawiciela rodu, wielokrotnie zmieniał właścicieli. Część eksponatów została też przekazana na rzecz muzeum przez darczyńców.
Fasada pałacu od strony Canal Grande | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Adres |
Ca’ Rezzonico | ||
Typ budynku | |||
Styl architektoniczny | |||
Architekt |
Baldassare Longhena; | ||
Inwestor |
Filippo Bon | ||
Kondygnacje |
3 | ||
Rozpoczęcie budowy |
1649 | ||
Ukończenie budowy |
1756 | ||
Pierwszy właściciel |
Filippo Bon | ||
Kolejni właściciele |
ród Rezzonico (1750–1810); później różni właściciele | ||
45°26′00,33″N 12°19′36,54″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Ideą przyświecającą założeniu muzeum było wszechstronne pokazanie sztuki weneckiej, a także sposobu życia wyższych warstw społecznych w XVIII wieku – ostatnim stuleciu istnienia niepodległego państwa weneckiego. Spośród bogatej kolekcji dzieł sztuki, przechowywanej w murach pałacu wyróżniają się freski Giovanniego Battisty Tiepola i jego syna Giovanniego, obrazy malarzy szkoły weneckiej (Canaletto, Luca Carlevarijs, Francesco Guardi i jego brat Giovanni Antonio Guardi, Gregorio Lazzarini, Pietro Longhi, Francesco Maffei, Marco Ricci, Giuseppe Zais, Francesco Zuccarelli i inni), meble i przedmioty codziennego użytku, wytwarzane w miejscowych manufakturach (w tym zakładzie wyrobów szklanych na Murano).