Casa Vicens
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Casa Vicens (dosł. „Dom Vicensa”) – budynek w Barcelonie projektu Antonio Gaudíego powstały w latach 1883-1885[1] lub 1883-1888[2]. Znajduje się przy ulicy Carolines 24-26, w środkowej części miasta[3].
Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wspólnota autonomiczna | |||
Miejscowość | |||
Adres |
Carolines 24-26 | ||
Styl architektoniczny | |||
Architekt | |||
Inwestor |
Manuel Vicens | ||
Rozpoczęcie budowy |
1883 | ||
Ukończenie budowy |
1885 | ||
Ważniejsze przebudowy |
1925 | ||
Pierwszy właściciel |
Manuel Vicens | ||
41°24′13″N 2°09′04″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
I, II, IV |
Numer ref. | |
Region[infobox 2] |
Europa i Ameryka Północna |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę | |
Jest to jedno z pierwszych dzieł architekta Antoniego Gaudíego, które uważa się powszechnie za jego manifest, gdyż daje on w nim wykładnię swojego nowego stylu. Wykonał je dla barcelońskiego maklera giełdowego i dewizowego, Manuela Vicensa[1].
Budynek na pierwszy rzut oka wydaje się połączeniem stylu neogotyckiego z neomauretańskim (arabskim), co uwydatnia się głównie przez zewnętrzne wieżyczki i ceramiczne kolorowe płytki na frontowej ścianie. Linie brył akcentują pasy wykonane z glazury. Budynek zawiera także element prostej wiejskości, nadany mu przez proste kamienne ściany i użycie popularnych aksamitek. Antoni Gaudí na wykonanie budynku wybrał kamień w kolorze ochry i cegły. Casa Vicens sprawia ogólnie wrażenie masywnego, ale nadzwyczaj dobrze wtapia się w ścianę ulicy, nie dominując nad budynkami sąsiednimi. Pełen jest dynamizmu przez zastosowanie różnych ciekawych kombinacji brył i harmonicznie zmieniających się kolorów. Brakuje jeszcze w tym budynku linii „płynnej”, z której potem Gaudí uczynił swój znak rozpoznawczy.
Casa Vicens ucierpiało znacznie w trakcie poszerzania ulicy; zburzono wtedy altanę, fontannę i część ogrodu. Następnie rozbudowano go w 1925 roku, czego dokonał J. B. Serra de Martinez; architekt ten za ścisłe trzymanie się zasad wytyczonych przez Gaudíego otrzymał nagrodę miasta Barcelony w 1927.