Cekin
średniowieczna złota moneta włoska / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cekin (wł. zecchino [dzekˈkiːno]) – złota moneta włoska bita od XIII wieku w Wenecji[1]. Jedna z najwcześniejszych monet złotych Europy średniowiecznej.
Ten artykuł dotyczy monety weneckiej. Zobacz też: m.in.: cekin (ozdoba), festiwal Zecchino d’Oro. |
Emitowana od 1284 aż do końca suwerenności Wenecji (1797) w zasadniczo niezmienionym wyglądzie i jakości (bita ze złota w ówcześnie najwyższej osiągalnej technicznie próbie 990), stanowiła wzorzec dla dukata. Na rewersie umieszczano wizerunek Chrystusa w mandorli z inskrypcją SIT T(ibi) XPE (=Christus) DAT(us) Q(uem) TU REGIS ISTE DUCATUS. Awers przedstawiał postać klęczącego doży, odbierającego od patrona Republiki – świętego Marka, wenecki sztandar (gonfalon). Datowanie cekinów umożliwia imię aktualnego doży umieszczane w awersowej legendzie.
Znana również pod francuską nazwą sequin, moneta była popularnym środkiem płatniczym w basenie śródziemnomorskim, na Bałkanach, a wskutek tego i w całym Imperium Osmańskim. Zachowując ogólny wzorzec wenecki, zyskała też naśladownictwa w państwach krzyżowców (m.in. u joannitów na Rodos).