Centralny Urząd Planowania (1945–1949)
(1945–1949) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Centralny Urząd Planowania (CUP) – organ planowania gospodarczego w Polsce powołany 10 listopada 1945[1] i kierowany do lutego 1948 przez Czesława Bobrowskiego.
Urząd zajmował się przygotowaniem odbudowy kraju ze zniszczeń wojennych, opracowywał plany rozwoju gospodarczego (plan trzyletni) i nadzorował ich wykonanie. 10 lutego 1949 został przekształcony w Państwową Komisję Planowania Gospodarczego[2], ta z kolei w 1956 została przekształcona w Komisję Planowania przy Radzie Ministrów[3], a w 1989 ponownie w Centralny Urząd Planowania[4].