Chińskie liczebniki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chińczycy stosują system dziesiętny, w którym cyfrom arabskim od 1 do 9 odpowiadają znaki: 一, 二, 三, 四, 五, 六, 七, 八, 九 oraz 十 jako 10. Używają również zera zapisywanego jako 零, lub zapożyczonym znakiem 〇 (w chińskim piśmie tradycyjnie nie ma okrągłych kształtów) i bez którego ich system zapisu długo był się w stanie obejść.
Liczby większe od 10 zapisywane są przez łączenie cyfr 1–9, oraz cyfr dla kolejnych rzędów wielkości 十 (10), 百 (100), 千 (1000) oraz 万 (10 000). I tak np. 十一 (11), 二十 (20), 一百四十七 (147) itd. Przy dużych liczbach niższe rzędy wielkości są omijane, np. 四万六 (46 000), a liczby, w których obok dużego rzędu wielkości występuje również rząd niski, przedzielane są jednym zerem, niezależnie od tego, jak duża jest różnica między rzędami np. 一千〇一 (1001).
O ile w systemie stosowanym w Europie przy dużych liczbach podstawową jednostką jest tysiąc (np. „tysiąc tysięcy” – milion), w Chinach „jednostką podstawową” jest 万, czyli dziesięć tysięcy (miriada), np. 十万 (100 000), 百万 (1 000 000), 千万 (10 000 000). Podwójny 万, czyli 100 000 000, zapisuje się znakiem 亿.
System ten jest zdublowany przez znaki oficjalne, z którymi można się spotkać np. na banknotach. W wymowie mandaryńskiej są one odczytywane tak samo.