Christof Duffner
niemiecki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Christof Duffner?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Christof Duffner (ur. 16 grudnia 1971 w Tribergu) – niemiecki skoczek narciarski, złoty medalista olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC Schönwald | |||||||||||||||||||||
Reprezentacja | ||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
30 grudnia 1988, Oberstdorf | |||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
31 grudnia 1990, Oberstdorf | |||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
30 grudnia 1992, Oberstdorf | |||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
|
W Pucharze Świata zadebiutował w pierwszym konkursie 37. edycji Turnieju Czterech Skoczni, zajmując 57. miejsce 30 grudnia 1988 w Oberstdorfie. W sezonie 1988/1989 wystartował jeszcze tylko w konkursie w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zajął 85. miejsce, wobec czego nie został sklasyfikowany w klasyfikacji generalnej tego sezonu. Następny raz w Pucharze Świata pojawił się po rocznej przerwie, startując w trzech konkursach końcówki sezonu 1989/1990, jednak ponownie nie zdobył żadnych punktów.
Sezon 1990/1991 zaczął od startu w Oberstdorfie, gdzie wywalczył pierwsze punkty PŚ, zajmując czwarte miejsce i tracąc do trzeciego Heinza Kuttina 1 punkt. Dzień później, 1 stycznia 1990 w Garmisch-Partenkirchen Duffner był piąty. Wyniki te dawały mu wysoką pozycję w klasyfikacji 39. Turnieju Czterech Skoczni. Szansę na dobry końcowy wynik stracił jednak po konkursach w Innsbrucku i Bischofshofen, gdzie zajmował odpowiednio 39. i 26. miejsce. W lutym 1991 wziął udział w mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie w swoim jedynym starcie zajął 15. miejsce w konkursie indywidualnym na dużej skoczni. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął 17. miejsce.
Najważniejszym wydarzeniem sezonu 1991/1992 były igrzyska olimpijskie w Albertville, gdzie Duffner był jedenasty w konkursie indywidualnym na dużej skoczni. Na tych samych igrzyskach był także członkiem ekipy niemieckiej, która zajęła piąte miejsce w konkursie drużynowym. W tym samym roku odbyły się także mistrzostwa świata w lotach w Harrachovie, gdzie niemiecki skoczek zajął piąte miejsce. Był to jego najlepszy indywidualny wynik w tym sezonie. W klasyfikacji generalnej tym razem był dziewiętnasty.
Na początku sezonu 1992/1993, 30 grudnia 1992 Duffner po raz pierwszy w karierze stanął na podium wygrywając zawody w Oberstdorfie. Startując jako lider 41. edycji Turnieju Czterech Skoczni w Ga-Pa zaprezentował się słabiej, zajmując 32. miejsce. Następnie był dziesiąty w Innsbrucku i siódmy w Bischofshofen, co pozwoliło mu zająć szóste miejsce w klasyfikacji końcowej Turnieju. W tym sezonie na podium stanął także w ostatnim konkursie 28 marca 1993 w Planicy, gdzie był trzeci, za Espenem Bredesenem i Andreasem Goldbergerem. Wystartował także na mistrzostwach świata w Falun, zajmując 28. miejsce na normalnej skoczni i 10. na dużej. W konkursie drużynowym reprezentacja Niemiec zajęła 11. miejsce. W całej historii jego startów w Pucharze Świata to właśnie w tym sezonie odnosił najlepsze wyniki i w efekcie zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej.
Sezon 1993/1994 przyniósł mu pierwszy medal w karierze. Wywalczył go podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w lutym 1994. Wraz z Hansjörgiem Jäkle, Dieterem Thomą i Jensem Weißflogiem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. W konkursach indywidualnych był jedenasty na dużym obiekcie i osiemnasty na normalnym. Zaledwie miesiąc później odbywały się mistrzostwa świata w lotach w Planicy, podczas których Duffner zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Roberto Ceconem. Został tam jednym z pierwszych zawodników, którzy pokonali granicę 200 m. Nieustany skok na odległość 207 m stanowiłby rekord świata w długości skoku narciarskiego, jednak w tym samym konkursie wynik ten poprawił Bredesen skacząc 209 m. Duffner czwarty był także w klasyfikacji generalnej sezonu 1993/1994 Pucharu Świata w lotach, także w tym przypadku bezpośrednio przed nim znalazł się Cecon. W Pucharze Świata w skokach niemiecki skoczek zajął 25. miejsce.
Przeciętne wyniki w sezonie 1994/1995 spowodowały, że nie wystąpił na mistrzostwach świata w Thunder Bay. Tylko raz znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów PŚ, co zaowocowało 44. miejscem w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1995/1996 dwukrotnie stawał na podium zawodów PŚ. Na skoczni Kulm w Tauplitz 11 lutego 1996 był drugi, ustępując tylko Goldbergerowi, podobnie jak 9 marca 1996 na skoczni Čerťák w Harrachovie. W efekcie dało mu to trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 w PŚ w lotach, za Goldbergerem i Janne Ahonenem. Siódme miejsce w Oberstdorfie, dwunaste w Ga-Pa, szóste w Innsbrucku i dziesiąte w Bischofshofen pozwoliło mu zająć piąte miejsce w 44. Turnieju Czterech Skoczni. W PŚ w skokach zajął w tym sezonie 14. miejsce. Na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz w 1996 był piąty.
W zawodach PŚ w skokach startował aż do sezonu 2003/2004, jednak nie notował tak dobrych wyników jak dotychczas. Nosił się nawet z zamiarem zakończenia kariery w trakcie sezonu 1998/1999[potrzebny przypis], ale ówczesny trener reprezentacji Niemiec – Reinhard Heß postanowił zabrać go na mistrzostwa świata w Ramsau w 1999, gdzie wspólnie z Svenem Hannawaldem, Dieterem Thomą oraz Martinem Schmittem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie był czternasty na normalnej skoczni i osiemnasty na dużej. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych stanął 19 marca 1999 w Planicy. Dwa lata wcześniej, podczas mistrzostw świata w Trondheim w 1997 zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym wraz z Jäkle, Thomą i Schmittem. Indywidualnie wystartował tylko na dużej skoczni zajmując 25. miejsce.
W 2002 był członkiem reprezentacji Niemiec na igrzyska olimpijskie w Salt Lake City, jednak wystartował tam tylko w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, zajmując 17. miejsce. Miesiąc później był ósmy na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie. Mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 2003 były ostatnią dużą imprezą w jego karierze. Wystartował tam w obu konkursach indywidualnych, zajmując odpowiednio 20. miejsce na normalnej skoczni oraz 24. miejsce na dużym obiekcie. Ostatni występ w PŚ zaliczył 22 marca 2003 w Planicy, gdzie zajął 19. miejsce. Ostatni oficjalny skok oddał jednak blisko rok później, 1 lutego 2004 podczas zawodów Pucharu Kontynentalnego w Brotterode, gdzie zajął 47. miejsce.
W 2001 w zawodach PŚ na mamuciej skoczni w Planicy uzyskał rekordową prędkość na progu 135.2 km/h[2][uwaga 1]. Tam też ustanowił swój rekord życiowy skacząc 219 m[1]. Podczas Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich w 2004 w Planicy startował jako przedskoczek. Był jednym z pierwszych skoczków w RFN, którzy skakali stylem "V". Po zakończeniu sezonu 2003/2004 zakończył karierę.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 14 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża drużynowo[uwaga 2] | 544,6 pkt | -99,8 pkt | Finlandia |
11. | 16 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża indywidualnie | 176,3 pkt | -63,2 pkt | Toni Nieminen |
11. | 20 lutego | 1994 | Lillehammer | Skocznia duża indywidualnie | 213,0 pkt | -61,5 pkt | Jens Weißflog |
1. | 22 lutego | 1994 | Lillehammer | Skocznia duża drużynowo[uwaga 3] | 970,1 pkt | – | |
18. | 25 lutego | 1994 | Lillehammer | Skocznia normalna indywidualnie | 229,5 pkt | -52,5 pkt | Espen Bredesen |
17. | 10 lutego | 2002 | Salt Lake City | Skocznia normalna indywidualnie | 235,0 pkt | -34,0 pkt | Simon Ammann |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
15. | 10 lutego | 1991 | Val di Fiemme | Skocznia duża indywidualnie | 183,9 pkt | -33,6 pkt | Franci Petek |
10. | 21 lutego | 1993 | Falun | Skocznia duża indywidualnie | 192,7 pkt | -48,7 pkt | Espen Bredesen |
11. | 23 lutego | 1993 | Falun | Skocznia duża drużynowo[uwaga 4] | 632,2 pkt | -189,3 pkt | Norwegia |
28. | 27 lutego | 1993 | Falun | Skocznia normalna indywidualnie | 188,9 pkt | -52,5 pkt | Masahiko Harada |
3. | 27 lutego | 1997 | Trondheim | Skocznia duża drużynowo[uwaga 5] | 845,6 pkt | -109,7 pkt | Finlandia |
25. | 1 marca | 1997 | Trondheim | Skocznia duża indywidualnie | 180,9 pkt | -71,2 pkt | Masahiko Harada |
18. | 21 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia duża indywidualnie | 194,1 pkt | -69,3 pkt | Martin Schmitt |
1. | 23 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia duża drużynowo[uwaga 6] | 988,9 pkt | – | |
14. | 26 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia normalna indywidualnie | 221,5 pkt | -33,5 pkt | Kazuyoshi Funaki |
24. | 22 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Skocznia duża indywidualnie | 220,3 pkt | -68,7 pkt | Adam Małysz |
20. | 28 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Skocznia normalna indywidualnie | 230,5 pkt | -48,5 pkt | Adam Małysz |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 22 marca | 1992 | Harrachov | Loty indywidualnie | 337,0 pkt | -55,5 pkt | Noriaki Kasai |
4. | 20 marca | 1994 | Planica | Loty indywidualnie | 266,4 pkt | -84,9 pkt | Jaroslav Sakala |
5. | 11 lutego | 1996 | Tauplitz | Loty indywidualnie | 686,0 pkt | -52,1 pkt | Andreas Goldberger |
11. | 25 stycznia | 1998 | Oberstdorf | Loty indywidualnie | 682,3 pkt | -94,1 pkt | Kazuyoshi Funaki |
12. | 23 lutego | 2000 | Vikersund | Loty indywidualnie | 428,7 pkt | -108,1 pkt | Sven Hannawald |
8. | 10 marca | 2002 | Harrachov | Loty indywidualnie | 321,6 pkt | -74,7 pkt | Sven Hannawald |