Claude François Lallemand
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Claude François Lallemand (ur. 26 stycznia 1790 w Metzu, zm. 25 sierpnia 1854 w Marsylii) – francuski lekarz.
Naukę rozpoczął w rodzinnym mieście; po roku praktyki w szpitalu został lekarzem wojskowym i wziął udział w wojnie francusko-hiszpańskiej. Po powrocie z frontu uczył się w Paryżu u Guillaume Dupuytrena. W 1819 roku otrzymał tytuł doktora medycyny. W tym samym roku został profesorem chirurgii w Szkole Medycznej Montpellier, praktykował też na oddziale chirurgicznym Hôpital civil et militaire Saint-Éloi. Członek Paryskiej Akademii Nauk od 1845.
Lallemand pozostawił wiele cenionych prac na temat fizjologii i patologii układu nerwowego[1]. Innym zagadnieniem, któremu poświęcał wiele uwagi, była masturbacja i jej rzekome szkodliwe dla zdrowia następstwa. Za jego sprawą odżył dawny przesąd, że utrata nasienia (określana przez niego jako spermatorrhoea) może mieć wpływ na stan zdrowia[2]. W celu zaradzenia groźnym skutkom onanizmu Lallemand zalecał obrzezanie[3].
Historycznie, niewielkie wałeczki śluzu obserwowane w nasieniu określano jako „ciałka Lallemanda”[4].