Cmentarz żydowski w Pabianicach
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cmentarz żydowski w Pabianicach – został założony między 1838 a 1847 rokiem i znajduje się u zbiegu obecnych ulic Śniadeckiego i Jana Pawła II[1].
nr rej. A/363 z 18 grudnia 1995 | |
Cmentarz żydowski w Pabianicach | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ulica Jana Pawła II 57 |
Typ cmentarza |
kirkut |
Wyznanie |
judaizm |
Powierzchnia cmentarza |
do 1968 roku 1,7 ha |
Liczba grobów |
650 |
Data otwarcia |
~ 1840 |
Zarządca | |
51°39′22″N 19°20′02″E |
Otoczony jest murem z płyt betonowych wraz z pozostałościami drutu kolczastego. Na teren cmentarza prowadzą dwie furtki. Kirkut początkowo zajmował obszar 1,7 ha, lecz w roku 1968 został pomniejszony na rzecz obiektów spółdzielni mieszkaniowej, w tym kotłownię wzniesioną pomimo protestów miejscowej społeczności. Powierzchnia cmentarza wynosi 0,85 ha[1]. Obecnie cmentarz stanowi około 650 nagrobków, przeważająco w formie macew z inskrypcjami hebrajskimi oraz płaskorzeźbami[2]. Część z nich ma odnowione polichromie.
Wśród pochowanych są m.in. krewni historyka Maksymiliana Barucha. Znajduje się tu również symboliczny grób rodziny Tośków.
Cmentarz znajduje się pod zarządem Gminy Żydowskiej w Łodzi i został wpisany do rejestru zabytków województwa łódzkiego (nr rej.: A/363 z 18.12.1995)[3].