Cyfrowe przetwarzanie dźwięku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cyfrowe przetwarzanie dźwięku – dział cyfrowego przetwarzania sygnałów dotyczący przetwarzania sygnałów fonicznych w postaci cyfrowej. Obejmuje w szczególności:
- poprawę jakości sygnału (usuwanie zakłóceń oraz zniekształceń, czyli zastosowanie filtrów),
- zmianę reprezentacji sygnału (np. konwersję częstotliwości próbkowania, zmianę rozdzielczości bitowej),
- dostosowywanie parametrów sygnału do określonych zastosowań (korekcję barwy dźwięku, normalizację, kompresję dynamiki),
- wytwarzanie efektów specjalnych (np. pogłos, chorus, flanger),
- kompresję danych.
Cyfrowe przetwarzanie dźwięku rozwinęło się od lat 70., gdzie ze względu na ograniczoną moc maszyn cyfrowych konieczne było przetwarzanie wsadowe danych cyfrowych reprezentujących dźwięk, zapisywanych na nośnikach magnetycznych i mechanicznych. Obecnie cyfrowe przetwarzanie dźwięku może odbywać się zarówno wsadowo, jak i w czasie rzeczywistym, za pomocą dedykowanych urządzeń (procesorów sygnału – DSP), jak i specjalistycznego oprogramowania uruchamianego na mikrokomputerach ogólnego przeznaczenia.