Człowiek na torze
film Andrzeja Munka (1957) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Człowiek na torze?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Człowiek na torze – polski film psychologiczny z 1956 w reżyserii Andrzeja Munka, zrealizowany na podstawie scenariusza Jerzego Stefana Stawińskiego. Fabuła filmu przedstawia śledztwo w sprawie śmierci starego maszynisty Orzechowskiego (Kazimierz Opaliński), który zginął przejechany przez pociąg. Zeznania trzech świadków zdarzenia, mających odmienne opinie na temat osobowości Orzechowskiego, są wzajemnie sprzeczne, lecz prowadzą ku mrocznej prawdzie o toksycznych relacjach pomiędzy kolejarzami.
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery | |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
80 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Andrzej Munk |
Główne role |
Kazimierz Opaliński |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja |
Zdjęcia do Człowieka na torze były kręcone pomiędzy kwietniem a wrześniem 1956 jeszcze przed odwilżą październikową 1956. Dzieło Munka i Stawińskiego, zarówno w Polsce, jak i za granicą, zostało przeważnie pozytywnie przyjęte przez krytyków. Zyskało też miano „pierwszego filmu polskiego Października”[1]. W filmie pojawił się unikatowy w kinematografii polskiej rozrachunek z ówczesnymi dokonaniami kina socrealistycznego, a także z okresem stalinizmu. Człowiek na torze jest jednym z pierwszych dzieł polskiej szkoły filmowej[2].