Dławiszowate
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dławiszowate (Celastraceae R. Br.) – rodzina roślin z rzędu dławiszowców (Celastrales). Obejmuje 94 rodzaje z ok. 1400 gatunkami[2]. We florze Polski reprezentowana jest tylko przez rosnącą dziko trzmielinę (Euonymus) i dziewięciornika (Parnassia) oraz uprawianego dławisza (Celastrus)[3]. Są to w większości drzewa i krzewy, rzadko rośliny zielne, szeroko rozprzestrzenione na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy). Największa liczba przedstawicieli występuje w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Zasiedlają bardzo różne siedliska, od wilgotnych lasów, poprzez zbiorowiska trawiaste i wydmy po pustynie[4].
Celastrus paniculatus | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina |
dławiszowate | ||
Nazwa systematyczna | |||
Celastraceae R. Br. in Flinders Voy. Terra Austr. 2: 554. 19 Jul 1814 | |||
|
Liczne gatunki mają znaczenie użytkowe dostarczając drewna, pożywienia lub znajdując zastosowanie w lecznictwie[4]. Rośliny drzewiaste z tej rodziny wyróżniają się zawieraniem gutaperki i charakterystycznych triterpenoidów[2].