Daiki Itō
japoński skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Daiki Itō?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Daiki Itō (jap. 伊東大貴 Itō Daiki; ur. 27 grudnia 1985 w Shimokawie na Hokkaido) − japoński skoczek narciarski, reprezentant klubu Megmilk Snow Brand Ski Team. Drużynowy brązowy medalista olimpijski (2014) oraz pięciokrotny medalista mistrzostw świata. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2010.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Megmilk Snow Brand Ski Team | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
173 cm[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
13 marca 2002 w Falun (48. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
23 stycznia 2004 w Hakubie (9. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
6 stycznia 2005 w Bischofshofen (3. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
28 stycznia 2012 w Sapporo | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
243,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (19 marca 2017) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
W Pucharze Świata zadebiutował podczas konkursu w Falun, 13 marca 2002, a pierwsze punkty zdobył 23 stycznia 2004 w Hakubie. W 2005 podczas ostatniego konkursu Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Świata. W klasyfikacji Pucharu Świata najwyższe miejsce (19.) zdobył w sezonie 2004/2005; sezon wcześniej był 32. W Pucharze Kontynentalnym w sezonie 2001/2002 był 109., w sezonie 2002/2003 zajął miejsce 79., a sezon później 23. W sezonie 2004/2005 zajął również 18. miejsce w Letnim Grand Prix. W sezonie olimpijskim 2005/2006 stanął na podium w Sapporo oraz zajął 4. miejsce w Sapporo i w Willingen. Cały sezon zakończył na 19. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ, notując przeciętne wyniki podczas igrzysk olimpijskich.
W 2010 zwyciężył w cyklu Letniego Grand Prix, wyprzedzając w klasyfikacji generalnej o 30 punktów Kamila Stocha, który zajął 2. miejsce i o 50 punktów Adama Małysza, który zajął 3. miejsce.
28 stycznia 2012 po raz pierwszy zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Sapporo po skokach na odległość 134 i 130 m[2].
Podczas mistrzostw świata w lotach rozegranych w 2012 roku w Vikersund w konkursie indywidualnym zajął 5. miejsce. W konkursie drużynowym ustanowił swój rekord życiowy wynoszący 240 m i również uplasował się na 5. pozycji.
20 stycznia 2013 w drugiej serii konkursu w Sapporo spadł z belki startowej i zsunął się w dół rozbiegu, zatrzymując się tuż przed progiem. Japończyk został zdyskwalifikowany za start przed zapaleniem się zielonego światła i nie uzyskał możliwości powtarzania skoku[3].
W marcu 2022 roku ogłosił zakończenie kariery[4]. Swoje dwa ostatnie skoki w oficjalnych zawodach Pucharu Świata, oddał podczas konkursu drużynowego rozgrywanego 26 marca na mamuciej skoczni w słoweńskiej Planicy. Lądował wówczas w pierwszej serii na odległość 192,5 m i w drugiej serii na 197,5 m. Drużyna Japonii zajęła wówczas 6. miejsce na 8 startujących reprezentacji[5][6].
Indywidualnie
2006 Turyn/Pragelato | – | 18. miejsce (K-95), 42. miejsce (K-125) |
2010 Vancouver/Whistler | – | 15. miejsce (K-95), 20. miejsce (K-125) |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 9. miejsce (K-125) |
2018 Pjongczang | – | 20. miejsce (K-98) |
Drużynowo
2006 Turyn/Pragelato | – | 6. miejsce[uwaga 1] |
2010 Vancouver/Whistler | – | 5. miejsce[uwaga 2] |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | brązowy medal[uwaga 3] |
2018 Pjongczang | – | 6. miejsce[uwaga 4] |
Starty D. Itō na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
18. | 12 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-95 | HS-106 | indywid. | 100,0 m | 96,0 m | 243,5 pkt | 23,0 pkt | Lars Bystøl |
42. | 18 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | indywid. | 112,5 m | – | 82,5 pkt | 194,4 pkt | Thomas Morgenstern |
6. | 20 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 1] | 121,5 m | 121,5 m | 893,1 pkt (213,4 pkt) | 90,9 pkt | Austria |
15. | 13 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-95 | HS-106 | indywid. | 100,5 m | 100,0 m | 249,5 pkt | 27,0 pkt | Simon Ammann |
20. | 20 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | indywid. | 117,0 m | 128,5 m | 216,9 pkt | 66,7 pkt | Simon Ammann |
5. | 22 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 2] | 129,5 m | 133,5 m | 1007,7 pkt (252,9 pkt) | 100,2 pkt | Austria |
9. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 137,5 m | 124,0 m | 252,5 pkt | 26,2 pkt | Kamil Stoch |
3. | 17 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 3] | 130,5 m | 132,0 m | 1024,9 pkt (257,3 pkt) | 16,2 pkt | Niemcy |
20. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 103,0 m | 102,0 m | 214,7 pkt | 44,6 pkt | Andreas Wellinger |
6. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[uwaga 4] | 126,0 m | 123,0 m | 940,5 pkt (227,4 pkt) | 158,0 pkt | Norwegia |
Indywidualnie
2005 Oberstdorf | – | 36. miejsce (K-90), 31. miejsce (K-120) |
2007 Sapporo | – | 29. miejsce (K-120), 20. miejsce (K-90) |
2009 Liberec | – | 20. miejsce (K-90), 22. miejsce (K-120) |
2011 Oslo | – | 13. miejsce (K-95), 18. miejsce (K-120) |
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | 15. miejsce (K-95), 10. miejsce (K-120) |
2015 Falun | – | 12. miejsce (K-90), 28. miejsce (K-120) |
2017 Lahti | – | 10. miejsce (K-90), 15. miejsce (K-116) |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 20. miejsce (K-120), 34. miejsce (K-99) |
Drużynowo
2005 Oberstdorf | – | 9. miejsce (K-95)[uwaga 5] |
2007 Sapporo | – | brązowy medal[uwaga 6] |
2009 Liberec | – | brązowy medal[uwaga 6] |
2011 Oslo | – | 5. miejsce (K-95)[uwaga 7], 6. miejsce (K-120)[uwaga 8] |
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 9], 5. miejsce (K-120)[uwaga 10] |
2015 Falun | – | 4. miejsce (K-120)[uwaga 11] |
2017 Lahti | – | brązowy medal (drużyna mieszana/K-90)[uwaga 12], 7. miejsce (K-116)[uwaga 13] |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | brązowy medal (K-120)[uwaga 14] |
Starty D. Itō na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
36. | 19 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-90 | HS-106 | indywid. | 88,0 m | – | 110,5 pkt | 146,0 pkt | Rok Benkovic |
9. | 20 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-90 | HS-106 | druż.[uwaga 5] | 83,5 m | – | 409,5 pkt (99,0 pkt) | 561,0 pkt | Austria |
31. | 25 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 122,5 m | – | 118,0 pkt | 195,2 pkt | Janne Ahonen |
29. | 24 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | indywid. | 112,0 m | 106,0 m | 173,9 pkt | 92,2 pkt | Simon Ammann |
3. | 25 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 6] | 117,0 m | 131,5 m | 905,9 pkt (243,3 pkt) | 94,3 pkt | Austria |
20. | 3 marca | 2007 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-98 | indywid. | 89,5 m | 91,5 m | 227,5 pkt | 49,5 pkt | Adam Małysz |
22. | 21 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 95,5 m | 90,5 m | 237,5 pkt | 44,5 pkt | Wolfgang Loitzl |
20. | 27 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-120 | HS-134 | indywid. | 123,5 m | – | 119,8 pkt | 21,5 pkt | Andreas Küttel |
3. | 28 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 6] | 118,5 m | 123,5 m | 981,2 pkt (231,1 pkt) | 53,1 pkt | Austria |
13. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | indywid. | 92,5 m | 98,0 m | 229,9 pkt | 69,3 pkt | Thomas Morgenstern |
5. | 27 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 7] | 100,5 m | 105,5 m | 931,1 pkt (250,7 pkt) | 94,4 pkt | Austria |
18. | 3 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | indywid. | 123,0 m | 123,5 m | 236,3 pkt | 41,2 pkt | Gregor Schlierenzauer |
6. | 5 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 8] | 123,0 m | – | 410,7 pkt (110,9 pkt) | 89,3 pkt | Austria |
15. | 23 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 96,0 m | 96,5 m | 230,6 pkt | 22,0 pkt | Anders Bardal |
1. | 24 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż. mix[uwaga 9] | 100,0 m | 100,0 m | 1011,0 pkt (259,1 pkt) | – | |
10. | 28 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 127,5 m | 127,0 m | 276,9 pkt | 18,9 pkt | Kamil Stoch |
5. | 2 marca | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 10] | 128,0 m | 130,5 m | 1099,1 pkt (283,8 pkt) | 36,8 pkt | Austria |
12. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 91,0 m | 89,0 m | 225,3 pkt | 27,4 pkt | Rune Velta |
28. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 119,0 m | 111,0 m | 192,1 pkt | 76,6 pkt | Severin Freund |
4. | 28 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 11] | 120,5 m | 122,5 m | 831,2 pkt (201,3 pkt) | 41,4 pkt | Norwegia |
10. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 95,5 m | 94,5 m | 249,8 pkt | 21,0 pkt | Stefan Kraft |
3. | 26 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. mix.[uwaga 12] | 92,5 m | 96,5 m | 979,7 pkt (254,6 pkt) | 55,8 pkt | Niemcy |
15. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 122,0 m | 120,0 m | 248,7 pkt | 30,6 pkt | Stefan Kraft |
7. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[uwaga 13] | 119,0 m | 114,0 m | 922,7 pkt (247,0 pkt) | 181,5 pkt | Polska |
20. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 119,0 m | 126,0 m | 225,7 pkt | 53,7 pkt | Markus Eisenbichler |
3. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[uwaga 14] | 117,0 m | 116,0 m | 920,2 pkt (206,4 pkt) | 67,3 pkt | Niemcy |
34. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 89,5 m | – | 81,9 pkt | 136,4 pkt | Dawid Kubacki |
Indywidualnie
2004 Planica | – | 20. miejsce |
2008 Oberstdorf | – | 27. miejsce |
2010 Planica | – | 20. miejsce |
2012 Vikersund | – | 5. miejsce |
Drużynowo
2004 Planica | – | 5. miejsce[uwaga 15] |
2008 Oberstdorf | – | 7. miejsce[uwaga 2] |
2012 Vikersund | – | 5. miejsce[uwaga 16] |
Starty D. Itō na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
20. | 20-21 lutego | 2004 | Planica | Velikanka | K-185 | – | indywid. | 182,0 m | 191,5 m | 208,0 m | 100,0 m | 614,3 pkt | 217,8 pkt | Roar Ljøkelsøy |
5. | 22 lutego | 2004 | Planica | Velikanka | K-185 | – | druż.[uwaga 15] | 203,0 m | 196,5 m | 1574,5 pkt (387,9 pkt) | 137,3 pkt | Norwegia | ||
27. | 22-23 lutego | 2008 | Oberstdorf | Im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | indywid. | 187,0 m | 180,5 m | 176,0 m | 168,0 m | 650,3 pkt | 185,1 pkt | Gregor Schlierenzauer |
7. | 24 lutego | 2008 | Oberstdorf | Im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | druż.[uwaga 2] | 182,0 m | 174,5 m | 1241,2 pkt (328,8 pkt) | 312,1 pkt | Austria | ||
20. | 19-20 marca | 2010 | Planica | Letalnica | K-185 | HS-215 | indywid. | 200,5 m | 191,5 m | 209,5 m | 197,5 m | 743,5 pkt | 192,3 pkt | Simon Ammann |
10. | 24-25 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | indywid. | 206,0 m | 219,0 m | –[uwaga 17] | –[uwaga 17] | 365,2 pkt | 43,5 pkt | Robert Kranjec |
5. | 26 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | druż.[uwaga 16] | 240,0 m | 215,5 m | 1472,9 pkt (439,5 pkt) | 175,5 pkt | Austria |
Indywidualnie
2001 Karpacz | – | 24. miejsce |
2002 Schonach | – | srebrny medal |
2003 Sollefteå | – | 23. miejsce |
Drużynowo
2000 Szczyrbskie Jezioro | – | 4. miejsce[uwaga 18] |
2001 Karpacz | – | 7. miejsce[uwaga 19] |
2002 Schonach | – | 5. miejsce[uwaga 20] |
2003 Sollefteå | – | 9. miejsce[uwaga 21] |
Starty D. Itō na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
7. | 1 lutego | 2001 | Karpacz | Orlinek | K-85 | druż.[uwaga 19] | 79,5 m | 82,0 m | 779,0 pkt (208,5 pkt) | 113,0 pkt | Finlandia |
24. | 3 lutego | 2001 | Karpacz | Orlinek | K-85 | indywid. | 76,5 m | 80,5 m | 196,0 pkt | 50,0 pkt | Veli-Matti Lindström |
5. | 24 stycznia | 2002 | Schonach | Langenwaldschanze | K-90 | druż.[uwaga 20] | 83,5 m | 88,5 m | 766,5 pkt (212,5 pkt) | 186,5 pkt | Finlandia |
2. | 26 stycznia | 2002 | Schonach | Langenwaldschanze | K-90 | indywid. | 89,0 m | 98,0 m | 248,0 pkt | 7,5 pkt | Janne Happonen |
9. | 6 lutego | 2003 | Sollefteå | Hallstabacken | K-107 | druż.[uwaga 21] | 96,0 m | 95,5 m | 728,1 pkt (178,4 pkt) | 217,1 pkt | Austria |
23. | 8 lutego | 2003 | Sollefteå | Hallstabacken | K-107 | indywid. | 94,0 m | 95,0 m | 173,4 pkt | 87,6 pkt | Thomas Morgenstern |