Daniel-André Tande
norweski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Daniel-André Tande?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Daniel-André Tande (ur. 24 stycznia 1994 w Narwiku[1]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant Kongsberg IF. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich z 2018, drużynowy złoty medalista z 2016, 2018 i 2020 oraz brązowy z 2022. Drużynowy srebrny medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, a także brązowy z Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2016/2017 i Pucharu Świata 2017/2018. Zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. Medalista mistrzostw kraju.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Kongsberg IF | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
182 cm[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
11 stycznia 2014 w Tauplitz (31. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
12 stycznia 2014 w Tauplitz (15. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
22 listopada 2015 w Klingenthal (1. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
22 listopada 2015 w Klingenthal | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Lata 2009–2013
W grudniu 2009 zadebiutował na zawodach FIS Cup w norweskim Notodden. Nie udało mu się znaleźć w najlepszej trzydziestce[2]. Rok później w konkursach w tej samej miejscowości był 11. i 7. W lutym 2011 wziął udział w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy w Libercu. Zajął 4. miejsce w zawodach indywidualnych i 6. w drużynowych[3].
W sezonie 2011/2012 zadebiutował w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 17 lutego w Oslo zajął 20. miejsce[4]. Wziął udział w Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu. Zajął 32. miejsce w zawodach indywidualnych i 5. w drużynowych[5].
Lata 2013–2015
Po zajęciu 2. pozycji w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu w grudniu 2013, Tande otrzymał szansę debiutu w Pucharze Świata. 11 stycznia 2014 na skoczni mamuciej Kulm w Tauplitz zajął 31. miejsce. Dzień później był 15., zdobywając pierwsze w karierze punkty. 1 lutego tego samego roku zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014[6].
Dwukrotnie stanął na podium Letniego Grand Prix 2014: był 2. i 3. w konkursach w Hakubie. Poza tym jeszcze dwukrotnie zajął pozycje w pierwszej dziesiątce cyklu. W pierwszej części sezonu zimowego 2014/2015 występował w Pucharze Świata, zajmując między innymi 8. miejsce w konkursie w Niżnym Tagile 14 grudnia 2014. Od połowy lutego startował w Pucharze Kontynentalnym, w siedmiu startach pięciokrotnie stając na podium[7].
Sezon 2015/2016
Zwyciężył w czterech konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015[8].
22 listopada 2015 Tande zwyciężył w otwierającym sezon 2015/2016 Pucharu Świata konkursie w Klingenthal, tym samym po raz pierwszy stając na podium zawodów indywidualnych w tym cyklu. W rozgrywanych w grudniu zawodach Pucharu Świata najwyżej znalazł się na 5. miejscu. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, gdzie zajął 18. pozycję indywidualnie, a także zdobył, wraz z Andersem Fannemelem, Johannem André Forfangiem i Kennethem Gangnesem, złoty medal w zawodach drużynowych[8].
W drugiej połowie sezonu regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce, w lutym 2016 jeszcze trzykrotnie stając na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata: był drugi w Lahti i Kuopio oraz trzeci w Ałmaty[8]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 zajął 7. miejsce z 985 punktami[9].
Sezon 2016/2017
Wystartował w czterech konkursach Letniego Grand Prix 2016 najwyżej sklasyfikowanym będąc na 4. miejscu w Hakubie[10].
Dobrze rozpoczął sezon 2016/2017 Pucharu Świata, na przełomie listopada i grudnia w Ruce, Klingenthal i Lillehammer trzykrotnie z rzędu zajmując drugie miejsce. Po 4. pozycji w Oberstdorfie oraz zwycięstwach w Garmisch-Partenkirchen i Innsbrucku[10] Tande był liderem 65. Turnieju Czterech Skoczni, jednak nieudany skok w ostatniej serii konkursu w Bischofshofen zepchnął go na 3. miejsce klasyfikacji generalnej[11].
15 stycznia 2017 zajął 2. pozycję w konkursie Pucharu Świata w Wiśle. W kolejnych tygodniach regularnie zajmował w Pucharze Świata miejsca w pierwszej dziesiątce indywidualnie, nie stając jednak na podium. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, indywidualnie zajmując 15. miejsce na skoczni normalnej oraz 10. na skoczni dużej, był też 5. w konkursie drużyn mieszanych, zaś w zawodach drużynowych mężczyzn zdobył, wraz z Andersem Fannemelem, Johannem André Forfangiem i Andreasem Stjernenem, srebrny medal[10]. Puchar Świata 2016/2017 Tande zakończył na 3. miejscu klasyfikacji generalnej, zdobywając 1201 punktów[9].
Sezon 2017/2018
W Letnim Grand Prix 2017 dwukrotnie kończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce[12].
W kilku pierwszych konkursach sezonu 2017/2018 Pucharu Świata zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Stawał na podium 2 grudnia 2017 w Niżnym Tagile, gdzie był drugi, a także 10 grudnia w Titisee-Neustadt, gdzie zajął 3. lokatę. Po słabszych występach w dwóch pierwszych konkursach 66. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. miejsce w Innsbrucku. Na tej samej pozycji ukończył konkurs na Kulm. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Zdobył na nich złote medale zarówno w konkursie indywidualnym, w którym wyprzedził o 13,3 pkt Kamila Stocha i o 24,3 pkt Richarda Freitaga, jak i w zawodach drużynowych, w których startował w zespole z Robertem Johanssonem, Andreasem Stjernenem i Johannem André Forfangiem[12].
3 lutego 2018 wygrał konkurs Pucharu Świata w ramach Willingen Five. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie w zawodach w Pjongczangu zajął 6. miejsce na skoczni normalnej i 4. na skoczni dużej, zaś w konkursie drużynowym wraz z Stjernenem, Forfangiem i Johanssonem zdobył złoty medal. W marcu 2018 wygrał w rozgrywanych w ramach Raw Air 2018 zawodach w Oslo, zajął też 3. miejsce w Vikersund. W kończących sezon Pucharu Świata zawodach w Planicy również zajął 3. pozycję[12]. Zdobyte w trakcie sezonu 985 punktów pozwoliło mu zająć 3. miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu[9].
Sezon 2018/2019
W maju 2018 Tande był hospitalizowany z powodu zespołu Stevensa-Johnsona, który rozwinął się u niego jako reakcja po antybiotyku[13]. Z tego powodu treningi na skoczni przed kolejnym sezonem rozpoczął dopiero pod koniec sierpnia[14].
Od początku sezonu 2018/2019 Pucharu Świata do końca 67. Turnieju Czterech Skoczni tylko dwukrotnie zajmował miejsca punktowane, najwyżej klasyfikowanym będąc na 21. pozycji w Niżnym Tagile. Po miesięcznej przerwie od startów powrócił na początku lutego 2019 w Oberstdorfie, zajmując miejsca w najlepszej piętnastce, w tym 5. w trzecim konkursie[15]. Na treningu przed kolejnymi konkursami cyklu w Lahti upadł, w efekcie z powodu kontuzji kolana musiał zakończyć sezon[16][17].
Sezon 2019/2020
W dwóch występach w Letnim Grand Prix 2019 raz zajął miejsce w pierwszej dziesiątce[18].
Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął od dwóch zwycięstw, odniesionych 24 listopada 2019 w Wiśle i 30 listopada w Ruce. W grudniowych zawodach cyklu osiągał gorsze wyniki – tylko raz zajął miejsce w pierwszej dziesiątce, a trzykrotnie nie zdobywał punktów. Po konkursie w Klingenthal 15 grudnia 2019 stracił pozycję lidera klasyfikacji generalnej na rzecz Ryōyū Kobayashiego[18].
4 stycznia 2020 w rozgrywanych w ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zawodach w Innsbrucku zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu kończył zawody głównie w pierwszej i drugiej dziesiątce. Raz jeszcze stanął na podium konkursu indywidualnego: 28 lutego był trzeci w Lahti[18]. Sezon zakończył na 9. pozycji w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 721 punktami[9].
Sezon 2020/2021
W pierwszej połowie sezonu zimowego 2020/2021 w Pucharze Świata zajmował miejsca w drugiej dziesiątce lub niższe, w kilku startach nie zdobywając punktów. W tym czasie wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Zawody indywidualne, na których bronił tytułu, zakończył na 13. pozycji, zaś w drużynie, wraz z Johannem André Forfangiem, Robertem Johanssonem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył złoty medal[19].
W rozgrywanym 10 stycznia 2021 drugim konkursie w Titisee-Neustadt zajął 2. miejsce. Od tego momentu zaczął osiągać w Pucharze Świata lepsze wyniki, większość konkursów indywidualnych kończąc w pierwszej dziesiątce. W dalszej części sezonu jeszcze raz stanął na podium, 30 stycznia w Willingen zajmując 2. lokatę. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 indywidualnie zajął 9. miejsce na skoczni normalnej i 12. na dużej, był też 6. w drużynie męskiej[19]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 14. pozycji w klasyfikacji generalnej z 543 punktami[9].
25 marca 2021 Tande upadł podczas serii próbnej przed konkursem Pucharu Świata na mamuciej skoczni w Planicy. Norweg stracił równowagę podczas lotu i z dużą siłą uderzył o zeskok. W wyniku upadku doznał złamania obojczyka oraz przebicia płuca[20]. Został po nim wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej, z której wybudzony został po kilku dniach[21]. W kwietniu 2021 przeprowadzono u niego operację obojczyka[22].
Sezon 2021/2022
Do treningów na skoczni po kontuzji powrócił w siepniu 2021[23]. We wrześniu wystąpił w Letnim Pucharze Kontynentalnym w Oslo, a w październiku w Letnim Grand Prix w Klingenthal, gdzie zajął 12. miejsce[24].
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. 12 grudnia 2021 zawody cyklu w Klingenthal ukończył na 2. pozycji. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie był 31. na skoczni dużej, a w drużynie męskiej zajął 4. pozycję. 6 marca 2022 zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Oslo rozgrywanych w ramach Raw Air 2022. Następnie wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zajął na nich 20. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Johannem André Forfangiem, Halvorem Egnerem Granerudem i Mariusem Lindvikiem, zdobył brązowy medal[24]. Po tych zawodach zakończył sezon[25]. Puchar Świata 2021/2022 ukończył na 21. miejscu w klasyfikacji generalnej z 339 punktami[9].
Sezon 2022/2023
2 października 2022 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix 2022 w Klingenthal. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. Łącznie siedmiokrotnie ukończył zawody indywidualne cyklu w pierwszej dziesiątce, a na podium stanął raz – 5 lutego 2023 w Willingen zajął 3. pozycję[26]. Został powołany na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, ale nie znalazł się w składzie na żaden z konkursów[27]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 18. miejscu w klasyfikacji generalnej z 449 punktami[9].
Mistrzostwa Norwegii
Tande zdobywał medale mistrzostw Norwegii. Indywidualnie zwyciężył w 2017[28], a w letnich mistrzostwach kraju zdobył złoto w 2015 (na skoczni normalnej i dużej)[29][30], 2016[31], 2017[32], 2020[33] i 2022[34] oraz brąz w 2014 na skoczni dużej [35] i w 2019[36]. W drużynie męskiej, reprezentując okręg Buskerud, zdobył złoty medal latem 2021[37], srebrny latem 2020[38] i 2022[39], a także brązowy zimą 2012[40] i 2013[41] oraz latem 2019[36]. W drużynie mieszanej zdobył złoto latem 2020[38], 2021[37] i 2022[39].
Indywidualnie
2018 Pjongczang | – | 6. miejsce (K-98), 4. miejsce (K-125) |
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 31. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2018 Pjongczang | – | złoty medal[uwaga 1] |
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 4. miejsce[uwaga 2] |
Starty D. A. Tande na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 103,5 m | 111,5 m | 242,3 pkt | 17,0 pkt | Andreas Wellinger |
4. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 131,0 m | 138,5 m | 273,1 pkt | 12,6 pkt | Kamil Stoch |
1. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[uwaga 1] | 136,0 m | 140,5 m | 1098,5 pkt (287,3 pkt) | — | |
31. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 128,0 m | – | 120,2 pkt | 175,9 pkt | Marius Lindvik |
4. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 2] | 130,5 m | 124,0 m | 922,1 pkt (231,9 pkt) | 20,6 pkt | Austria |
Indywidualnie
2017 Lahti | – | 15. miejsce (K-90), 10. miejsce (K-116) |
2021 Oberstdorf | – | 9. miejsce (K-95), 12. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2017 Lahti | – | 5. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[uwaga 3], srebrny medal (K-116)[uwaga 4] |
2021 Oberstdorf | – | 6. miejsce (K-120)[uwaga 5] |
Starty D. A. Tande na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
15. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 92,5 m | 94,5 m | 243,5 pkt | 27,3 pkt | Stefan Kraft |
5. | 26 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. mix.[uwaga 3] | 91,0 m | 95,0 m | 877,8 pkt (239,5 pkt) | 157,7 pkt | Niemcy |
10. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 121,5 m | 129,5 m | 261,3 pkt | 18,0 pkt | Stefan Kraft |
2. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[uwaga 4] | 126,0 m | 126,0 m | 1078,5 pkt (270,9 pkt) | 25,7 pkt | Polska |
9. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 101,0 m | 98,0 m | 251,6 pkt | 17,2 pkt | Piotr Żyła |
12. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 131,0 m | 120,5 m | 237,4 pkt | 39,1 pkt | Stefan Kraft |
6. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 5] | 119,5 m | 124,5 m | 974,1 pkt (218,4 pkt) | 72,5 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2016 Tauplitz | – | 18. miejsce |
2018 Oberstdorf | – | złoty medal |
2020 Planica | – | 13. miejsce |
2022 Vikersund | – | 20. miejsce |
2024 Tauplitz | – | 22. miejsce |
Drużynowo
2016 Tauplitz | – | złoty medal[uwaga 6] |
2018 Oberstdorf | – | złoty medal[uwaga 7] |
2020 Planica | – | złoty medal[uwaga 8] |
2022 Vikersund | – | brązowy medal[uwaga 9] |
2024 Tauplitz | – | 4. miejsce[uwaga 10] |
Starty D. A. Tande na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
18. | 15–16 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | indywid. | 209,5 m | 180,5 m | 192,5 m | –[uwaga 11] | 497,5 pkt | 142,6 pkt | Peter Prevc |
1. | 17 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | druż.[uwaga 6] | 206,5 m | 215,5 m | 1467,7 pkt (361,7 pkt) | – | |||
1. | 19–20 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | indywid. | 212,0 m | 227,0 m | 200,0 m | –[uwaga 11] | 651,9 pkt | – | |
1. | 21 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | druż.[uwaga 7] | 224,0 m | 202,5 m | 1662,2 pkt (430,0 pkt) | – | |||
13. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 203,0 m | 218,5 m | 224,0 m | 218,0 m | 777,1 pkt | 100,1 pkt | Karl Geiger |
1. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 8] | 227,5 m | 225,5 m | 1727,7 pkt (425,9 pkt) | – | |||
20. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 197,5 m | 201,5 m | 207,5 m | 215,0 m | 706,6 pkt | 147,6 pkt | Marius Lindvik |
3. | 13 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 9] | 201,5 m | 192,5 m | 1559,6 pkt (342,2 pkt) | 151,9 pkt | Słowenia | ||
22. | 26–27 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | indywid. | 203,0 m | 190,0 m | 205,5 m | –[uwaga 11] | 541,8 pkt | 105,6 pkt | Stefan Kraft |
4. | 28 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | druż.[uwaga 10] | 194,0 m | 183,5 m | 1502,9 pkt (336,1 pkt) | 112,5 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
2013 Liberec | – | 32. miejsce |
2014 Val di Fiemme/Predazzo | – | 14. miejsce |
Drużynowo
2013 Liberec | – | 5. miejsce[uwaga 12] |
2014 Val di Fiemme/Predazzo | – | brązowy medal[uwaga 13] |
Starty D. A. Tande na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
32. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 90,0 m | — | 112,0 pkt | 171,5 pkt | Jaka Hvala |
5. | 26 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 12] | 95,5 m | 100,0 m | 967,0 pkt (259,5 pkt) | 119,5 pkt | Słowenia |
14. | 31 stycznia | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 84,5 m | 94,5 m | 211,2 pkt | 20,3 pkt | Jakub Wolny |
3. | 1 lutego | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 13] | 97,0 m | 98,5 m | 1011,4 pkt (255,4 pkt) | 15,6 pkt | Polska |
Indywidualnie
2011 Liberec | – | 4. miejsce |
Drużynowo
2011 Liberec | – | 6. miejsce[uwaga 14] |
Starty D. A. Tande na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4. | 15 lutego | 2011 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 101,5 m | 91,5 m | 256,0 pkt | 38,5 pkt | Jarkko Määttä |
6. | 17 lutego | 2011 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 14] | 96,0 m | 84,0 m | 779,0 pkt (225,5 pkt) | 134,5 pkt | Polska |