Daniel Huber (skoczek narciarski)
austriacki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Daniel Huber (skoczek narciarski)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Daniel Christian Huber (ur. 2 stycznia 1993 w Salzburgu[2]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Seekirchen. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022. Dwukrotny srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym z 2019 i 2021. Drużynowy brązowy medalista Zimowej Uniwersjady 2013. Medalista mistrzostw kraju.
Ten artykuł dotyczy austriackiego skoczka narciarskiego. Zobacz też: Daniel Huber. |
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC Seekirchen | ||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ indywidualnie |
31 stycznia 2016 w Sapporo (35. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ drużynowo |
18 listopada 2017 w Wiśle (2. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
4 stycznia 2017 w Innsbrucku (30. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
15 grudnia 2018 w Engelbergu (3. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
6 stycznia 2022 w Bischofshofen | ||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
247,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (17 marca 2024)[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Starszy brat Stefana Hubera, również skoczka narciarskiego[2].
W 2009 zadebiutował w zawodach FIS Cup. Pierwsze punkty zdobył w sierpniu w Predazzo, zajmując 20. miejsce. Kilkukrotnie był klasyfikowany w najlepszej dziesiątce, po raz pierwszy 5 lutego 2011 w Kranju, gdzie był piąty[3]. Po tych zawodach zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, w którym pierwsze punkty zdobył również w Kranju, 19 lutego, zajmując 8. pozycję[4].
Wziął udział w zawodach skoków narciarskich na Zimowej Uniwersjadzie 2013. 18 grudnia 2013 zdobył, wraz z Davidem Unterbergerem i Clemensem Aignerem, brązowy medal w konkursie drużynowym[5]. W pozostałych konkursach zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. 15 i 16 lutego 2014 dwukrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego w Brotterode[6].
31 stycznia 2016 w Sapporo zadebiutował w konkursie Pucharu Świata, zajmując 35. miejsce. W sezonie 2015/2016 trzykrotnie stawał na podium zawodów FIS Cup i raz Pucharu Kontynentalnego[7]. Pierwszy punkt Pucharu Świata zdobył 4 stycznia 2017, zajmując 30. miejsce na skoczni w Innsbrucku. Sześciokrotnie stawał na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego 2016/2017[8].
W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2017 trzykrotnie zajmował miejsca na podium. W otwierającym Puchar Świata 2017/2018 konkursie w Wiśle zajął 6. miejsce. W trakcie sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, poza tym występem jeszcze raz (w lutym w Willingen) zajmując miejsce w pierwszej dziesiątce[9]. W klasyfikacji generalnej zakończył cykl na 28. pozycji ze 117 punktami[10]. Startował również w Pucharze Kontynentalnym 2017/2018, w konkursach w Sapporo trzy razy zajmując miejsce na podium[9].
Trzykrotnie stawał na podium w ramach Letniego Grand Prix 2018. W sierpniu zajął 2. miejsce w Courchevel i 3. w Hakubie, a we wrześniu zwyciężył w Hinzenbach[11]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 5. miejsce[12]. 15 grudnia 2018 w Engelbergu zajął 3. pozycję w konkursie Pucharu Świata, po raz pierwszy w karierze stając na podium indywidualnych zawodów cyklu. Poza tym występem w sezonie 2018/2019 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w styczniu 2019 w Zakopanem. W cyklu zajmował najczęściej miejsca w drugiej dziesiątce[11]. Sezon zakończył na 16. lokacie w klasyfikacji generalnej z 413 punktami[10]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie był 11. na skoczni dużej i 21. na normalnej, a w drużynie męskiej, wraz z Philippem Aschenwaldem, Michaelem Hayböckiem i Stefanem Kraftem, zdobył srebrny medal[11].
W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata indywidualnie najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, które zajął dwukrotnie: 30 listopada 2019 w Ruce i 22 grudnia w Engelbergu. Regularnie zdobywał punkty, zawody najczęściej kończył w drugiej dziesiątce[13]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 18. pozycji z 417 punktami[10].
Sezon 2020/2021 Pucharu Świata rozpoczął od 3. miejsca w Wiśle. W następnym występie po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. pozycję w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile[14]. Przed kolejnymi zawodami został wycofany ze startów ze względu na zakażenie SARS-CoV-2[15]. Z jego powodu nie wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020[16]. Po powrocie do Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce, nie stanął już jednak na podium indywidualnie. Najwyżej sklasyfikowany był na 4. pozycji, w styczniu 2021 w Zakopanem. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 19. miejsce na skoczni normalnej i 8. na dużej, zaś w drużynie męskiej, wraz z Philippem Aschenwaldem, Janem Hörlem i Stefanem Kraftem, zdobył srebrny medal[14]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 12. lokacie z 561 punktami[10].
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata siedmiokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce zawodów indywidualnych. Raz stanął na podium – 6 stycznia 2022 w konkursie w Bischofshofen rozgrywanym w ramach 70. Turnieju Czterech Skoczni odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach cyklu. Poza tym występem najwyżej klasyfikowany był na 6. lokacie[17]. Sezon zakończył na 11. pozycji w klasyfikacji generalnej z 556 punktami[10]. W lutym wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 13. miejsce na skoczni normalnej oraz 20. na dużej, a w drużynie męskiej, wraz z Stefanem Kraftem, Janem Hörlem i Manuelem Fettnerem, zdobył złoty medal. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których był 38. indywidualnie[17].
W konkursie Letniego Grand Prix w Râșnovie zajmował 3. pozycję po pierwszej serii, ale nie wystartował w drugiej z powodu bólu kolana[18]. Kontuzję początkowo leczono zachowawczo, ale po inaugurujących sezon 2022/2023 Pucharu Świata zawodach w Wiśle, w których Huber zajął 37. miejsce, został wycofany ze startów. W listopadzie 2022 poddał się zabiegowi prawego kolana z powodu uszkodzenia chrząstki[19][20]. Do cyklu powrócił w lutym 2023 w Willingen, gdzie również nie zdobył punktów. Po zawodach tych zakończył sezon, a w marcu 2023 poddał się zabiegowi biodra[19][21].
Zdobywał medale mistrzostw Austrii. Indywidualnie w 2018 zwyciężył na dużej skoczni i zajął 2. miejsce na normalnej[22][23], a w 2021 zdobył złoty medal na obu obiektach[24][25]. W drużynie, reprezentując kraj związkowy Salzburg, zdobył srebrny medal w 2016[26].
Indywidualnie
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 13. miejsce (K-95), 20. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | złoty medal[uwaga 1] |
Starty D. Hubera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
13. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 96,0 m | 101,5 m | 253,6 pkt | 21,4 pkt | Ryōyū Kobayashi |
20. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 133,0 m | 132,5 m | 255,1 pkt | 41,0 pkt | Marius Lindvik |
1. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 1] | 130,5 m | 129,0 m | 942,7 pkt (231,2 pkt) | – |
Indywidualnie
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 11. miejsce (K-120), 21. miejsce (K-99) |
2021 Oberstdorf | – | 19. miejsce (K-95), 8. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2019 Seefeld/Innsbruck | – | srebrny medal (K-120)[uwaga 2] |
2021 Oberstdorf | – | srebrny medal (K-120)[uwaga 3] |
Starty D. Hubera na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 126,0 m | 125,5 m | 242,0 pkt | 37,4 pkt | Markus Eisenbichler |
2. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[uwaga 2] | 126,5 m | 126,5 m | 930,9 pkt (240,0 pkt) | 56,6 pkt | Niemcy |
21. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 97,0 m | 94,0 m | 197,0 pkt | 21,3 pkt | Dawid Kubacki |
19. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,5 m | 94,5 m | 239,4 pkt | 29,4 pkt | Piotr Żyła |
8. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 133,5 m | 123,5 m | 255,3 pkt | 21,2 pkt | Stefan Kraft |
2. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 3] | 129,0 m | 130,5 m | 1035,5 pkt (242,6 pkt) | 11,1 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2022 Vikersund | – | 38. miejsce |
Starty D. Hubera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
38. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 141,0 m | – | – | – | 102,1 pkt | 752,1 pkt | Marius Lindvik |
Indywidualnie
2013 Trydent/Predazzo | – | 11. miejsce (K-95), 13. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2013 Trydent/Predazzo | – | 11. miejsce (drużyna mieszana)[uwaga 4], brązowy medal[uwaga 5] |
Starty D. Hubera na uniwersjadzie – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 14 grudnia | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 98,5 m | 95,5 m | 246,5 pkt | 23,8 pkt | Sami Niemi |
11. | 17 grudnia | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż. mix.[uwaga 4] | 98,0 m | 94,5 m | 419,9 pkt (247,1 pkt) | 88,2 pkt | Rosja I |
3. | 18 grudnia | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 5] | 97,5 m | 99,0 m | 721,9 pkt (246,7 pkt) | 33,6 pkt | Polska |
13. | 20 grudnia | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 120,0 m | 125,0 m | 243,5 pkt | 35,1 pkt | Krzysztof Biegun |