Denys Zubrycki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Denys Zubrycki herbu Wieniawa[1] (ukr. Денис Іванович Зубрицький, pol. Dionizy Zubrzycki, ur. 1777 w Batiatyczach, zm. 4 stycznia 1862 we Lwowie) – ukraiński historyk, etnograf, archiwista, publicysta, czołowy działacz ruchu moskalofilskiego w Galicji.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Zawód, zajęcie |
historyk, etnograf, archiwista, publicysta | ||
|
W 1795 ukończył gimnazjum we Lwowie, i rozpoczął karierę urzędniczą. W latach 1829-1847 był współpracownikiem Instytutu Stauropigialnego.
Zubrycki głosił potrzebę językowej i literackiej konsolidacji narodu ruskiego z Rosją, podkreślał niepodzielność całego narodu ruskiego, do którego zaliczał Rosjan, Ukraińców i Białorusinów[2]. Powszechną cechą poglądów Zubryckiego był antysemityzm, pisał on m.in.:
Wydrzec biedny nasz lud z dłoni szatańskiej, to jest żydowskiej, jest pierwszym i najważniejszym krokiem do odrodzenia go[3].
Swoje utwory pisał w jazycziju oraz w językach polskim i niemieckim.