Diazoksyd (łac. Diazoxidum) – aktywator kanałów potasowych wywołujący miejscową relaksację mięśni gładkich poprzez zwiększanie przepuszczalności błony komórkowej dla jonów K+. Wypływ jonów potasowych z komórki powoduje zamknięcie zależnych od woltażu kanałów wapniowych, co zmniejsza jej potencjał czynnościowy.
Szybkie fakty Nazewnictwo, farm. ...
Diazoksyd
|
Nazewnictwo |
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
1,1-ditlenek 7-chloro-3-metylo-4H-1λ6,2,4-benzotiadiazyny |
Inne nazwy i oznaczenia |
farm. |
Diazoxidum |
|
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny |
C8H7ClN2O2S |
Masa molowa |
230,67 g/mol |
Wygląd |
biały lub prawie biały, miałki lub krystaliczny proszek[1] |
Identyfikacja |
Numer CAS |
364-98-7 |
PubChem |
3019 |
DrugBank |
DB01119 |
SMILES |
CC1=NS(=O)(=O)C2=C(N1)C=CC(=C2)Cl |
|
InChI |
InChI=1S/C8H7ClN2O2S/c1-5-10-7-3-2-6(9)4-8(7)14(12,13)11-5/h2-4H,1H3,(H,10,11) |
InChIKey |
GDLBFKVLRPITMI-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
Klasyfikacja medyczna |
ATC |
C02 DA01 V03 AH01 |
Farmakokinetyka |
|
Działanie |
hipotensyjne, rozszerzające naczynia krwionośne |
Okres półtrwania |
19,7–36,3 h |
Wiązanie z białkami osocza i tkanek |
>90% |
Metabolizm |
wątrobowy |
Wydalanie |
z moczem |
|
Uwagi terapeutyczne |
|
Drogi podawania |
doustnie, dożylnie |
|
|
Zamknij