Dichroizm kołowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dichroizm kołowy – zjawisko polegające na różnej absorpcji przez substancje światła spolaryzowanego kołowo prawoskrętnie i lewoskrętnie. Dichroizm kołowy może występować w widmach oscylacyjnych w obszarze widmowym podczerwieni (jest to tzw. wibracyjny dichroizm kołowy, ang. vibrational circular dichroism, VCD) lub w widmach elektronowych w obszarze widmowym widzialnym i nadfiolecie (jest to tzw. elektronowy dichroizm kołowy, ang. electronic circular dichroism, ECD). Samym terminem dichroizm kołowy określa się na ogół elektronowy dichroizm kołowy.
Ten artykuł od 2013-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Dichroizm kołowy wykazują substancje optycznie czynne (chiralne). Substancje nieczynne optycznie (achiralne) mogą wykazywać zjawisko dichroizmu kołowego pod wpływem zewnętrznego pola magnetycznego – zjawisko to znane jest jako magnetyczny dichroizm kołowy (ang. magnetic circular dichroism, MCD).
Dichroizm kołowy powoduje zmianę polaryzacji światła z liniowej na eliptyczną.
Zjawiskiem powiązanym z dichroizmem kołowym jest dyspersja skręcalności optycznej.