Diecezja chełmińska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Diecezja chełmińska – utworzona 28 lipca 1243 roku decyzją legata papieskiego Wilhelma z Modeny, a bullą papieża Jana Pawła II z 25 marca 1992 roku przekształcona w dwie (w głównej mierze) mniejsze diecezje: pelplińską z siedzibą w Pelplinie i toruńską z siedzibą w Toruniu. Tereny dotychczasowej diecezji weszły również częściowo w skład diecezji: gdańskiej i gnieźnieńskiej.
Historyczna katedra diecezji chełmińskiej w Chełmży | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data powołania |
28 lipca 1243 |
Data zamknięcia |
25 marca 1992 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Metropolia | |
Katedra |
Świętej Trójcy w Chełmży |
Biskup diecezjalny |
bp Marian Przykucki (ostatni) |
Biskup pomocniczy |
bp Jan Bernard Szlaga, bp Andrzej Śliwiński, bp Zygfryd Kowalski (ostatni) |
53°11′09,7″N 18°36′43,6″E |
Siedzibą diecezji do 1824 roku była Chełmża z katedrą Świętej Trójcy, a następnie Pelplin z katedrą Wniebowzięcia NMP. Biskupi chełmińscy początkowo rezydowali w Chełmży, a w latach 1257-1773 ich siedzibą był zamek w Lubawie. Nazwa diecezji pochodzi od ziemi chełmińskiej, a ta z kolei od jej stolicy, Chełmna[potrzebny przypis].