Dionigi Tettamanzi
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Kardynał prezbiter | |||
Dionigi Tettamanzi (2011) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1934 | ||
| Data i miejsce śmierci |
5 sierpnia 2017 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| Arcybiskup metropolita Mediolanu | |||
| Okres sprawowania |
2002–2011 | ||
| Arcybiskup metropolita Genui | |||
| Okres sprawowania |
1995–2002 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
28 czerwca 1957 | ||
| Nominacja biskupia |
1 lipca 1989 | ||
| Sakra biskupia |
23 września 1989 | ||
| Kreacja kardynalska |
21 lutego 1998 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
23 września 1989 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Carlo Maccari | ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Dionigi Tettamanzi (ur. 14 marca 1934 w Renate, zm. 5 sierpnia 2017 w Triuggio) − włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, rektor Pontyfikalnego Seminarium Lombardzkiego w latach 1987–1989, arcybiskup metropolita Ankona-Osimo w latach 1989–1991, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Włoch w latach 1991–1995, arcybiskup metropolita Genui w latach 1995–2002, wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch na północne Włochy w latach 1995–2000, kardynał prezbiter od 1998, arcybiskup metropolita Mediolanu w latach 2002–2011, przewodniczący Konferencji Biskupów Lombardzkich w latach 2002–2011, od 2011 arcybiskup senior archidiecezji Mediolanu, administrator apostolski sede vacante diecezji Vigevano w latach 2012–2013.
Życiorys
Studiował w seminariach w Seveso (koło Mediolanu) i Venegono Inferiore, przyjął święcenia kapłańskie 28 czerwca 1957 z rąk ówczesnego arcybiskupa Mediolanu, Giovanniego Battisty Montiniego (późniejszego papieża Pawła VI). Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie obronił w 1960 doktorat z teologii. Prowadził w archidiecezji mediolańskiej pracę duszpasterską oraz wykładał w kilku seminariach; koordynował ze strony Kościoła działalność organizacji lekarzy katolickich, kierował redakcją pisma „Avvenire” oraz pełnił funkcję rektora Pontyfikalnego Seminarium Lombardzkiego.
1 lipca 1989 mianowany arcybiskupem metropolitą Ankony-Osimo, otrzymał sakrę biskupią 23 września 1989 z rąk kardynała Carlo Martiniego (arcybiskupa Mediolanu). W kwietniu 1991 zrezygnował z rządów diecezji Ankona-Osimo i przeszedł do pracy w Konferencji Episkopatu Włoch na stanowisko sekretarza generalnego. W kwietniu 1995 został arcybiskupem Genui (i wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch), w lipcu 2002 arcybiskupem Mediolanu. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.
21 lutego 1998 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera Bazyliki świętych Ambrożego i Karola przy Corso. Od marca 2000 Tettamanzi brał udział w pracach Rady Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej. Był wymieniany w gronie papabili – faworytów do następstwa po zmarłym w kwietniu 2005 papieżu Janie Pawle II[1].
W marcu 2009 roku w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego złożył rezygnację z pełnionych funkcji, jednak Benedykt XVI poprosił go o pełnienie urzędu przez kolejne dwa lata. Przeszedł na emeryturę 28 czerwca 2011.
Od 23 lipca 2012 roku do 20 lipca 2013 roku pełnił funkcję administratora apostolskiego diecezji Vigevano.
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 14 marca 2014 w związku z ukończeniem 80 roku życia utracił prawo do czynnego uczestniczenia w przyszłych konklawe. Zmarł 3 lata później 5 sierpnia w Triuggio[2].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
