Dirk I
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dirk I, hol. Dirk I van Holland, niem. Dietrich I, łac. Thidericus (ur. ok. 870 / 875, zm. 5 października 928 / 939) – graf Kennemerlandu i Zachodniej Fryzji, od 916 r. hrabia części północnej Holandii[1].
Szybkie fakty Okres, Poprzednik ...
graf Kennemerlandu i Zachodniej Fryzji hrabia części północnej Holandii[1] | |||
Okres | |||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Żona |
Geva (Gerberga) | ||
Dzieci | |||
|
Zamknij
Uważany jest za syna Gerulfa Młodszego[1] grafa Zachodniej Fryzji.
Był zwolennikiem Karola III Prostaka, którego poparł w czasie buntu jego wasali. W podzięce za to, 15 czerwca 922 r. w Pladella Villa lub Bladella (obecnie Bladel, w skrajnej południowej holenderskiej prowincji Północna Brabancja) otrzymał od Karola III Prostaka nadanie ziemskie wraz z miejscem zwanym egmond. W miejscu tym Dirk I wzniósł klasztor żeński (będący zalążkiem późniejszego opactwa Egmond), w którym po śmierci został pochowany.