Dmitrij Onika
radziecki generał i polityk / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dmitrij Grigorjewicz Onika (ros. Дми́трий Григо́рьевич Они́ка, ur. 8 listopada?/21 listopada 1910 w Krzemieńczuku, zm. 3 września 1968 w Moskwie) – radziecki polityk i wojskowy, generał pułkownik, ludowy komisarz/minister przemysłu węglowego zachodnich rejonów ZSRR (1946–1947), minister przemysłu węglowego wschodnich rejonów ZSRR (1947–1948).
Ten artykuł od 2015-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
1920-1921 robotnik rolny w guberni połtawskiej, później uczeń ślusarza, 1925-1928 uczeń szkoły fabryczno-zawodowej, później pomocnik maszynisty. W latach 1929–1930 słuchacz kursów przy żytomierskim Instytucie Pedagogicznym (obecnie Żytomierski Uniwersytet Państwowy im. Iwana Franki), od 1930 członek WKP(b) i student Moskiewskiego Instytutu Górniczego (specjalność: górniczy inżynier elektromechanik). Po ukończeniu 1938 studiów pracował w przemyśle węglowym, 1942-1945 był szefem kombinatu „Moskwougol”. Od października 1941 do stycznia 1942 inżynier brygady, dowódca 8 Armii Saperskiej Frontu Południowego, po wojnie mianowany generałem pułkownikiem służby inżynieryjno-technicznej. Od 19 stycznia 1946 do 17 stycznia 1947 ludowy komisarz/minister przemysłu węglowego zachodnich rejonów ZSRR, od 17 stycznia 1947 do 28 grudnia 1948 minister przemysłu węglowego wschodnich rejonów ZSRR. Od 1954 doktor nauk technicznych, pracował w sownarchozie w Karagandzie, w latach 1962–1964 dyrektor Instytutu Naukowo-Badawczego Pracy w Moskwie. Od 1965 profesor i pracownik Komitetu Planowania Gospodarczego ZSRR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 4 i 5 kadencji. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym.