Doświadczenie Davissona i Germera
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Doświadczenie Davissona i Germera – eksperyment fizyczny przeprowadzony przez amerykańskich fizyków Clintona Davissona i Lestera Germera w 1927 roku, który potwierdził hipotezę de Broglie’a. Według hipotezy, którą postawił Louis de Broglie w 1924 roku, każda cząstka materii, jak np. elektron, ma właściwości falowe. Doświadczenie nie tylko odegrało główną rolę przy weryfikacji tej hipotezy i zademonstrowało dualizm korpuskularno-falowy, lecz było także ważne dla rozwoju tworzącej się mechaniki kwantowej i akceptacji równania Schrödingera.