Dom Brandtów w Poznaniu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dom Brandtów – secesyjny dom handlowy, zlokalizowany w Poznaniu przy Placu Wolności 8 (południowa pierzeja), w centrum miasta.
Główna elewacja, po prawej fragment Banku Włościańskiego | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość |
Poznań | ||
Adres | |||
Styl architektoniczny | |||
Ukończenie budowy |
1912 | ||
52°24′27,7560″N 16°55′34,6440″E | |||
|
"W 1912 r. na parceli pod numerem 8 została wybudowana (...) okazała kamienica należąca do kupców Leopolda i Bertholda Brandtów. Gmach ten, z wysuniętym do przodu szerokim wykuszem, zwieńczony wysokim mansardowym dachem, został prawdopodobnie zaprojektowany przez Martina Sonnabenda. W budynku mieścił się wielki "Magazyn sprzętów kuchennych, szkła i porcelany" firmy Moritz Brandt oraz sklep Stefana Centowskiego z konfekcją męską"[1]. Na dwóch dolnych kondygnacjach znajdują się przeszklone lokale, dawniej użytkowane jako jednoprzestrzenne. Przy wejściu, w latach 50. XX wieku (lub, według innych teorii w latach 30. – na PeWuKę) umieszczono dwie płaskorzeźby związane ze sportem – Łuczniczkę i Dyskobola. Było to związane z działającym podówczas w tym miejscu sklepem z artykułami sportowymi. W latach PRL nagich sportowców wzbogacono o dorobione spodenki sportowe, które były bardziej zgodne z moralnością socjalistyczną. Po transformacji systemowej płaskorzeźby zaginęły[2].
Według Marcina Libickiego architektura obiektu odbiega znacząco od pobliskich realizacji, np. Banku Włościańskiego, czy domu handlowego Haasego. Według tego autora, budynek jest niezdecydowany architektonicznie i brak mu myśli przewodniej. Krytykuje niefortunnie zaaranżowaną część centralną w kontraście z ponurymi niszami balkonów.
Obecnie budynek nadal pełni funkcje handlowe i bankowe (neoBANK).