Don Juan (film 1926)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Don Juan (lub: Wieża miłości) – pierwszy film zrealizowany przez braci Warner w technice dźwiękowej Vitaphone, jego reżyserem był Alan Crosland. Datę premiery (6 sierpnia 1926) uznaje się za datę inaugurującą przełom dźwiękowy w kinie[1].
Plakat filmu | |||
Rok produkcji |
1926 | ||
---|---|---|---|
Data premiery |
6 sierpnia 1926 | ||
Kraj produkcji | |||
Język |
niemy, angielskie napisy | ||
Czas trwania |
111 min | ||
Reżyseria |
Alan Crosland | ||
Scenariusz | |||
Główne role |
John Barrymore | ||
Muzyka | |||
Wytwórnia |
Warner Bros. | ||
|
W kwietniu 1926 bracia Warner wykupili od firmy Western Electric patent dźwiękowy Vitaphone, oparty na nagrywaniu dźwięku na płyty gramofonowe. Mieli nadzieję, że dźwięk w filmie pozwoli na zastąpienie akompaniatorów muzycznych, towarzyszących ówcześnie projekcji, zapewni też prowincjonalnej publiczności możliwość cieszenia się nagraniami wybitnych muzyków podczas pokazu.
Niebawem rozpoczęto w Nowym Jorku tworzenie filmu dźwiękowego. W sali Manhattan Opera zarejestrowano liczące 325 słów przemówienie Willa Haysa, prezesa Motion Pictures Producers and Distributors Association, inaugurujące erę filmu dźwiękowego. Film nie zawierał żadnych dialogów, jedynie ścieżkę muzyczną. Na jej synchronizację z obrazem wydano 110 000 dolarów[2]. Skomponowaną przez Henry'ego Hadleya muzykę wykonała orkiestra Filharmonii Nowojorskiej.
Film okazał się olbrzymim sukcesem – publiczność odebrała go bardzo entuzjastycznie, bilety na kolejne seanse szybko wyprzedano.