Duncan I
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Duncan I (ur. 15 sierpnia 1001, zm. 14 sierpnia 1040) – król Szkocji, zabity w potyczce przez swego rywala, mormaora Moray, Makbeta, tego samego, który stał się bohaterem sławnego dramatu Szekspira.
Król Szkocji | |||
Okres |
od 1034 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci |
14 sierpnia 1040 | ||
Ojciec |
Crínán of Dunkeld | ||
Matka |
Bethóc | ||
|
Duncan był wnukiem Malcolma II, przez którego został bezprawnie wprowadzony na tron Strathclyde, które później znalazło się w obrębie Szkocji. Wyniesienie Duncana było jawnym pogwałceniem prawa zwyczajowego, według którego po śmierci króla władzę obejmował najstarszy z pretendentów (ale niekoniecznie potomek zmarłego władcy).
Duncan władał Szkocją od 1034 roku do 1040, kiedy zginął w potyczce w Bouthgouanom koło Elgin, zabity przez Makbeta. Zostawił potomków, z których najstarszy zamordował Makbeta i rządził jako Malcolm III.