Działo samobieżne
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Działo samobieżne – działo umieszczone na podwoziu wyposażonym w napęd[1] (podwoziu czołgu lub innego pojazdu mechanicznego), w odróżnieniu od działa holowanego. Pierwszym gąsienicowym działem samobieżnym była powstała w 1917 brytyjska konstrukcja o nazwie Gun Carrier Mark I.
|
Ten artykuł od 2020-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Ze względu na rodzaj podwozia działa samobieżne zazwyczaj dzieli się na gąsienicowe, półgąsienicowe (w przedniej części pojazdu są zainstalowane koła, w tylnej są zainstalowane gąsienice) i kołowe. Ze względu na stopień opancerzenia zazwyczaj dzieli się na odkryte (uzbrojenie nie jest osłonięte pancerzem), półodkryte (uzbrojenie jest osłonięte jedynie pancerzem bocznym) i zakryte (uzbrojenie jest całkowicie osłonięte pancerzem)[1].