Dzielność morska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dzielność morska – zespół cech statku wodnego (w tym jachtu żaglowego) warunkujących bezpieczną, wygodną i – w miarę możności – szybką żeglugę w każdych warunkach pogodowych. Do cech związanych z dzielnością morską zalicza się niewywrotność, mała podatność na rezonansowe kołysanie (także od martwej fali), nurzanie, dobra stateczność kursowa i sterowność w każdych warunkach, „sucha” żegluga bez względu na wysokość i stromość fali itp. Wynikające stąd założenia konstrukcyjne są często wzajemnie sprzeczne, np. sucha żegluga przy wysokiej fali z reguły oznacza złą stateczność kursową i wzdłużną itp. Dlatego osiągnięcie dobrej dzielności morskiej nowej konstrukcji jest trudne i opiera się w większej mierze na doświadczeniu i intuicji projektanta, niż na obliczalnych i powtarzalnych założeniach projektowych.