EMD DDA40X
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
EMD DDA40X "Centennial" – najsilniejsza lokomotywa spalinowo-elektryczna świata produkowana w latach 1969-1971, używana przez firmę Union Pacific Railroad.
Union Pacific DD40X "Centennial" | |||
Producent | |||
---|---|---|---|
Lata budowy |
1969–1971 | ||
Układ osi |
Do'Do' | ||
Wymiary | |||
Masa służbowa |
247 ton | ||
Długość |
30 m | ||
Szerokość |
3,15 m | ||
Wysokość |
4,56 m | ||
Napęd | |||
Trakcja |
spalinowa | ||
Typ silników | |||
Pojemność zbiorników paliwa |
31 154 l | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Moc znamionowa |
6600 KM (4900 kW) | ||
Prędkość konstrukcyjna |
90 mph | ||
|
Pierwsza lokomotywa o numerze 6900 została uroczyście dostarczona podczas obchodów 100-lecia zbudowania linii transamerykańskiej, stąd jej przydomek Centennial.
Stworzenie lokomotywy polegało na dosłownym zespawaniu dwóch części silnikowych i "kanadyjskiej kabiny" z przodu. DDA40X była przez to bardzo ciężka, ważyła niemal 250 ton, a przy 8 osiach i nacisku większym niż 30 ton/oś niszczyła tory. Właśnie przez to nie utrzymała się długo na rynku, choć jeden egzemplarz jest w użyciu do dziś.
"X" w nazwie oznaczało "eksperymentalna". DD40X była zaprojektowana głównie w celu zastosowania technologii przyszłościowych w nowszych lokomotywach EMD. Projekt kanadyjskiej kabiny znalazł tam zastosowanie "dwadzieścia lat wprzód", ta dziś jest obecna w niemal każdej lokomotywie spalinowej.