Edmund Burke (malarz)
polski malarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Edmund Burke (malarz)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Edmund Burke (ur. 9 października 1912 w Warszawie, zm. 9 czerwca 1999 tamże) – polski malarz i grafik, autor polichromii Starego i Nowego Miasta w Warszawie.
Data i miejsce urodzenia |
9 października 1912 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 czerwca 1999 | ||
Alma Mater | |||
Dziedzina sztuki | |||
Ważne dzieła | |||
| |||
Odznaczenia | |||
| |||
|
W latach 1931–1935 studiował w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa u pod kierunkiem profesorów Edwarda Butrymowicza i Mieczysława Schulza. Od 1935 do 1939 był studentem ASP w Warszawie pod kierunkiem profesorów Felicjana Szczęsnego Kowarskiego i Leonarda Pękalskiego. Dyplom obronił po wojnie – w 1946, u prof. Felicjana Szczęsnego Kowarskiego.
W czasie II wojny światowej był żołnierzem Komendy Głównej AK – Oddział VI Biura Informacji i Propagandy. Jako artysta-plastyk uczestniczył w działaniach akcji „N”. W jego mieszkaniu znajdowała się jedna ze skrytek „enowców”. W 1941 uczestniczył w akcji wykradzenia z rąk niemieckich aresztowanego przez Gestapo Stanisława Tomaszewskiego ps. „Miedza”. Wraz z Mieczysławem Jurgielewiczem był autorem plakatu „Do broni, w szeregach AK!” – wykonanego w pierwszych dniach sierpnia 1944. Uczestnik powstania warszawskiego. Po kapitulacji, wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Ukrywał się we wsi Szlembark k. Nowego Targu[1].
Po wojnie powrócił do Warszawy. W latach 1954–1960 odpowiedzialny był za projektowanie i nadzorowanie zdobień freskami i sgraffito elewacji kamieniczek na odbudowanym ze zniszczeń wojennych Starym i Nowym Mieście w Warszawie.
Żona Edmunda, Irena Burke (1922–2000), scenografka scen warszawskich, była córką Leonarda Piskorskiego.
Pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej (aleja 56-1-68)[2].
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (30 września 1954)[3]
- Warszawski Krzyż Powstańczy[1]
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[4]
- Złota Odznaka honorowa „Za zasługi dla Warszawy”[1]
- Złota odznaka ZPAP[5]
- Powstańcze Biogramy - Edmund Burke [online], www.1944.pl [dostęp 2024-01-03] (pol.).
- M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1595 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie plastyki”.
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 105–106. ISBN 83-223-2073-6.
- Biogram Edmunda Burke na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego.
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 146–147.