Edward Alexander
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Edward Porter Alexander (ur. 26 maja 1835, zm. 28 kwietnia 1910) − amerykański oficer wojsk inżynieryjnych, dyrektor wykonawczy i prezes kilku linii kolejowych, pisarz. Służył początkowo w US Army, a później, w czasie wojny secesyjnej (1861–1865), w CS Army, gdzie dosłużył się stopnia generała-brygadiera. Był oficerem odpowiedzialnym za przeprowadzenie zmasowanego bombardowania artyleryjskiego poprzedzającego „szarżę Picketta”, trzeciego dnia bitwy pod Gettysburgiem, on też − jako jeden z pierwszych − potrafił praktycznie wykorzystywać sygnalizację i balony obserwacyjne na polu walki. Po wojnie napisał obszerne wspomnienia i analityczne opracowanie konfliktu, które zostało dobrze ocenione za wnikliwość i obiektywizm. Książka ta, Military Memoirs of a Confederate: A Critical Narrative, została opublikowana w roku 1907, natomiast Fighting for the Confederacy − drobiazgowy i bardzo osobisty opis przeżyć autora w latach nauki i wojny secesyjnej − został odkryty wiele lat po jego śmierci i wydany w 1989 roku.
Edward Alexander jako pułkownik CSA | |
generał-brygadier | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 kwietnia 1910 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1857–1865 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Urodził się w Waszyngtonie w stanie Georgia jako syn Adama Leopolda Aleksandra, plantatora i bankiera[1], oraz Sarah Hillhouse Gilbert. Wykształcony przez nauczycieli w gospodarstwie domowym swojej zamożnej rodziny, Alexander wstąpił do Akademii Wojskowej w USA w 1853 roku i ukończył trzecią klasę w klasie 1857. Został mianowany na podporucznika inżynierów w dniu 1 lipca 1857 roku i awansowany na podporucznika w dniu 10 października 1858 roku. Naznaczony od początku jako obiecujący oficer, uczył w West Point zaraz po ukończeniu studiów, towarzyszył wyprawie Alberta Sidneya Johnstona przeciwko Mormonom w 1858 roku, a następnie wrócił do West Point, gdzie w latach 1859-1860 asystował Albertowi J. Myerowi w doskonaleniu „wigwag” system sygnalizacji za pomocą flag lub latarni. W 1860 poślubił Bettie Mason; mieli sześcioro dzieci. Kryzys secesji sprawił, że stacjonował w Fort Steilacoom na Terytorium Waszyngtonu. Chociaż nie był żarliwym secesjonistą, Aleksander później wyjaśnił: „Gdy tylko Północ odmówiła prawa do secesji, zdecydowanie zaaprobowałem jego twierdzenie i utrzymanie siłą, jeśli to konieczne”. Zrezygnował ze stanowiska 1 maja 1861 r. i zaoferował swoje usługi Konfederacji.