Efekt Sachsa-Wolfe’a
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Efekt Sachsa-Wolfe’a – efekt fizyczny odkryty przez Rainera Sachsa i Arthura Wolfe’a w roku 1967, polegający na zmianie długości fali mikrofalowego promieniowania tła wskutek przejścia przez niejednorodności potencjału pola grawitacyjnego[1].
Niezintegrowany efekt Sachsa-Wolfe’a dotyczy fotonów, które uległy poczerwienieniu grawitacyjnemu na niejednorodnościach powierzchni ostatniego rozproszenia, czyli w chwili ich emisji.
Zintegrowany efekt Sachsa-Wolfe’a dotyczy fotonów, które wypełniają Wszechświat do chwili obecnej i przeszły przez niejednorodności potencjału pola grawitacyjnego wywołane obecnością struktur wielkoskalowych: supergromad i pustek[2]. Istotny wpływ na zintegrowany efekt Sachsa-Wolfe’a ma obecność ciemnej energii i związane z nią przyspieszenie ekspansji Wszechświata[3].