Elżbieta Franke
polska florecistka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Elżbieta Franke z d. Cymerman (ur. 10 marca 1940 w Klimontowie) – polska florecistka, trenerka, olimpijka i brązowa medalistka mistrzostw świata.
Data i miejsce urodzenia |
10 marca 1940 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
160 cm | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Zawodniczka gliwickich klubów: Unia-Foch (1955-1960) i Piasta. Specjalizowała się we florecie. Pierwsze sukcesy odniosła jako juniorka zdobywając w roku 1959 tytuł wicemistrzyni, a w roku 1960 mistrzyni Polski[1].
W roku 1963 zdobył zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzyni Polski. Kolejne tytuły zdobywała w latach 1964-1969, 1972.
W roku 1965 zdobyła srebrny medal na uniwersjadzie w Budapeszcie.
Uczestniczka mistrzostw świata w roku:
- 1967 – polskie florecistki zajęły 5. miejsce,
- 1969 – polskie florecistki zajęły 4. miejsce,
- 1970 – polskie florecistki zajęły 5. miejsce,
- 1971 – polska drużyna florecistek (partnerkami były: Halina Balon, Krystyna Urbańska, Joanna Rzymowska i Barbara Szeja-Wysoczańska) wywalczyła pierwszy medal - brązowy[2].
Na igrzyskach olimpijskich w Meksyku (1968) wystartowała zarówno w turnieju indywidualnym jak i drużynowym odpadając w eliminacjach w obu turniejach (drużynowo Polki zostały sklasyfikowane na siódmej pozycji)[3][4]. Na igrzyskach olimpijskich w Monachium (1972) wystartowała w turnieju indywidualnym, w którym odpadła w ćwierćfinale[5], a w turnieju drużynowym Polki odpadły w eliminacjach (ponownie sklasyfikowane na siódmej pozycji)[6].
Żona olimpijczyka, szermierza Egona Franke[7].