Elwira Ramírez
regentka królestwa Leónu, zakonnica / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Elwira Ramírez (Elwira z Leónu) (ur. ok. 935[1][2], zm. po 982[2] lub 986[3] lub 976[1]) – regentka królestwa Leónu w latach 966-975 w imieniu swojego bratanka Ramiro III[3][1][4].
regentka królestwa Leónu | |
Okres | |
---|---|
W imieniu | |
Dane biograficzne | |
Data urodzenia |
ok. 935 |
Data śmierci |
po 982 lub 986 lub 976 |
Ojciec | |
Matka |
Urraka z Pampeluny |
Rodzeństwo |
Sancho I Gruby |
Elwira urodziła się około 935[1][2] roku jako córka króla Leónu Ramiro II i jego drugiej żony Urraki z Pampeluny[3][1]. W młodym wieku została oddana przez ojca do klasztoru San Salvador de Palat del Rey, który dla niej wybudował w pobliżu pałacu królewskiego w Leónie[1][3]. W dokumentach Elwira zaczęła pojawiać się już jako zakonnica, gdy miała około 11 lat.
Na prośbę Elwiry jej brat król Leónu Sancho I Gruby podjął starania o sprowadzenie do Leónu relikwii męczennika św. Pelagiusza z Kordoby, co udało się zrealizować w 967 roku[1][5].
Po śmierci brata Elwira w 966 roku została regentką sprawującą władzę w imieniu jego syna Ramiro III (który w tym czasie miał 5 lub 6 lat)[3][6].
W latach 968-969 tereny królestwa ucierpiały od najazdu wikingów[1]. Jako regentka Elwira wysyłała poselstwa do kalifa Kordoby Al-Hakama II[1]. W roku 975 połączone siły chrześcijańskich władców: hrabiego Kastylii Garcii I Fernandeza, króla Nawarry Sancho II oraz hrabiego Monzón, Peñafiel i Campos Fernando Ansúreza (brata królowej Teresy Ansúrez, matki Ramiro III) zaatakowały muzułmanów w San Esteban de Gormaz[1]. Siły oblegających zostały wzmocnione przez przybycie Elwiry i jej bratanka Ramiro III z posiłkami[3]. Atak na miasto zakończył się porażką chrześcijan. Po tej klęsce Elwira wycofała się z dworu, a obowiązki regentki od 975 roku pełniła matka Ramiro III – Teresa Ansúrez[6][4]. Od tej pory Elwira pojawiała się sporadycznie na dokumentach jej bratanka, ale już bez tytułu regina (pol. królowa), którego używała jako regentka[3][7].