Encrinus
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Encrinus – wymarły rodzaj łodygowych liliowców (Crinoidea) z okresu triasowego.
Encrinus | |||
Schultze, 1760 | |||
Encrinus liliiformis | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd |
Cladida | ||
Rodzina |
Encrinidae | ||
Rodzaj |
Encrinus | ||
|
Posiada 10 ramion w koronie. Rodzaj szczególnie licznie występujący w morskich utworach wyższej części dolnego wapienia muszlowego i górnego wapienia muszlowego tzw. basenu germańskiego, czyli na terenie Polski pozakarpackiej i Niemiec pozaalpejskich. Jest tam jedną z najliczniejszych makroskamieniałości, tworząc tzw. wapienie krynoidowe. Oprócz tego w niewielkich ilościach spotykany także w Tatrach, Alpach, Bułgarii. Opisany także z Nowej Zelandii, jednak status taksonomiczny tego znaleziska jest podawany w wątpliwość. W Polsce ławice krynoidowe zbudowane głównie z Encrinus szczególnie powszechne są na Górnym Śląsku i w Górach Świętokrzyskich. Dość liczne także w polskich Tatrach.
Przeważnie liliowce Encrinus zachowują się w postaci całkowicie rozłączonych elementów szkieletowych, znane są jednak całe szkielety o szczególnie dużej wartości naukowej i kolekcjonerskiej, zwłaszcza z górnego wapienia muszlowego Niemiec. Skamieniałości różnych gatunków Encrinus mają znaczenie w datowaniu skał i są ważnymi skamieniałościami przewodnimi dla anizyku i ladynu.
- Zasięg wiekowy: trias środkowy (anizyk, ladyn)
- Wielkość – kilkanaście cm (z łodygą).
- Encrinus liliiformis – najpospolitszy liliowiec górnego wapienia muszlowego
- Encrinus aculeatus – dolny wapień muszlowy