Enric Prat de la Riba
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Enric Prat de la Riba i Sarrà (ur. 29 listopada 1870 w Castellterçol, zm. 1 sierpnia 1917 tamże) – hiszpański polityk, prawnik i pisarz. Katalończyk. Członek Centre Escolar Catalanista, gdzie sformułowano jedną z pierwszych definicji katalońskiego nacjonalizmu. Pierwszy przewodniczący Mancomunitat de Catalunya (1914–1917). Autor książek i manifestów politycznych przekonujących do zwiększenia autonomii Katalonii[1]. W swojej książce "La Nacionalitat Catalana" sytuację Katalończyków porównał do sytuacji Polaków zniewolonych przez trzech zaborców[2].
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Przewodniczący Rady Prowincji Barcelona | |||
Okres |
od 2 kwietnia 1907 | ||
Przynależność polityczna |
Liga Regionalistów Katalonii (katal. Lliga Regionalista) | ||
Poprzednik |
Joaquim Sostres i Rey | ||
Następca |
Joan Vallès i Pujals | ||
Przewodniczący Mancomunitat de Catalunya | |||
Okres |
od 6 kwietnia 1914 | ||
Przynależność polityczna |
Liga Regionalistów Katalonii (katal. Lliga Regionalista) | ||
Poprzednik |
Utworzone stanowisko | ||
Następca | |||
|