Episkopat Polski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Episkopat Polski – ogół biskupów katolickich pracujących w Polsce lub, w czasach średniowiecznych i nowożytnych, ogół biskupów należących do polskiej prowincji kościelnej.
Ten artykuł dotyczy historii polskich biskupów. Zobacz też: Konferencja Episkopatu Polski. |
Biskupi w Polsce zrzeszają się w konferencję[1]. Od roku 1918 ogół biskupów polskich tworzy plenarną konferencję episkopatu, a od roku 1963 biskupi pomocniczy otrzymali takie same uprawnienia, jak biskupi diecezjalni. Powstanie krajowej Konferencji Episkopatu Polski zbiegło się w czasie z wejściem w życie kodeksu prawa kanonicznego[2].