Epoka edwardiańska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Epoka edwardiańska – okres w historii Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii za panowania króla Edwarda VII. Epoka nazwana jest od imienia tego władcy. Trwała przez 9 lat, od 1901 do 1910.
Ten artykuł od 2015-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Śmierć królowej Wiktorii w styczniu 1901, która zapoczątkowała panowanie jej syna Edwarda, była początkiem nowej epoki i końcem epoki wiktoriańskiej, najdłuższej w historii Wielkiej Brytanii. Edward był głównym przedstawicielem elity będącej pod wpływem sztuki i mody Europy kontynentalnej. Jednym z powodów tego wpływu na króla mogła być jego skłonność do podróżowania. Okres cechował się znaczącymi zmianami w polityce, takimi jak interes społeczeństwa, zwłaszcza kobiet i pospólstwa.
Epoka edwardiańska często bywa przedłużana od roku 1910, roku śmierci Edwarda, do zatonięcia „Titanica” w 1912 roku, do wybuchu I wojny światowej w 1914 roku, a nawet do 1918 roku (koniec wojny).