Ernst Storch
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ernst Storch (ur. 18 września 1866 w Kłajpedzie, zm. 24 lutego 1916) – niemiecki lekarz psychiatra, docent prywatny na Uniwersytecie we Wrocławiu.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
docent nauk medycznych | |
Specjalność: psychiatria | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Uczelnia |
Königliche Universität Breslau |
Był synem pochodzącego z Bolkowa nauczyciela gimnazjalnego, Heinricha Storcha (1825–1883)[1]. Świadectwo dojrzałości otrzymał w gimnazjum w Dzierżoniowie (1884) i Świdnicy (1885), następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Wrocławskim. Egzaminy lekarskie zdał w 1891 roku. Przez kolejne 2,5 roku praktykował w Domanicach, przez trzy lata pracował jako asystent w instytucie patologicznym we Wrocławiu, i w końcu od kwietnia 1898 jako asystent w klinice psychiatrycznej we Wrocławiu u Carla Wernickego. Tytuł doktora medycyny otrzymał w 1899 roku po przedstawieniu dysertacji Über 2 Fälle von Lungenarterienaneurysma. Habilitował się w 1901 roku na podstawie pracy Psychologische Untersuchungen über die Funktionen der Hirnrinde, zugleich eine Vorstudie zur Lehre von der Aphasie. Prace Storcha o afazji istotnie wpłynęły na poglądy Kurta Goldsteina.