Eugenio Lucas Velázquez
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Eugenio Lucas Velázquez (ur. w 1817 w Madrycie, zm. w 1870 tamże) – hiszpański malarz okresu romantyzmu. Od XIX wieku pojawia się w tekstach jako Eugenio Lucas Padilla lub Eugenio Lucas el Viejo (stary). Błędnie podaje się również Alcalá de Henares jako jego miejsce urodzenia, w rzeczywistości urodził się w Madrycie[1].
Skazany przez Inkwizycję (1833-66). | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
Odznaczenia | |||
|
Studiował na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie. Wyjeżdżał do Włoch i Paryża. Był entuzjastycznym zwolennikiem i naśladowcą Goi. Pozostawał też pod wpływem Velázqueza. Malował sceny ludowe: dziewczęta w strojach regionalnych, pielgrzymki, zbójców, walki byków, więzienia itp. Tworzył też portrety i pejzaże. Stosował śmiałe efekty świetlne oraz szybkie szkicowe pociągnięcia pędzla.
Ożenił się z Franciscą Villaamil siostrą malarza Jenaro Péreza Villaamil, z którą miał czworo dzieci. Ich syn Eugenio Lucas Villaamil również został malarzem[2][1].
Był nadwornym malarzem królowej Izabeli II, która udekorowała go Orderem Karola III[1].