Ewangeliarz Ostromira
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ewangeliarz Ostromira (ros. Остромирово евангелие) – jeden z najcenniejszych zabytków piśmiennictwa staroruskiego powstały w latach 1056–1057. Spisana w języku staro-cerkiewno-słowiańskim księga liturgiczna zawierająca fragmenty Ewangelii na wszystkie dni roku liturgicznego. Ewangeliarz Ostromira jest drugim najstarszym po Kodeksie Nowogrodzkim rękopisem ruskim i aż do odnalezienia w 2000 roku Kodeksu Nowogrodzkiego uchodził za najstarszy. Ewangeliarz Ostromira został po raz pierwszy opublikowany w 1846 roku w Petersburgu.
W roku 2011 został wpisany na listę UNESCO Pamięć Świata[1].