Fazy artykulacyjne wyrazu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Fazy artykulacyjne wyrazu – zwane także fazami wypowiedzi, są to części składowe (fazy) wyrazu składające się z jednej lub kilku głosek. Występowanie faz klasyfikuje się jako zjawisko fonetyczne dokonujące się wewnątrz wyrazu lub na pograniczu dwóch wyrazów.
Wyróżnia się trzy fazy artykulacyjne wyrazu:
- nagłos – początek wyrazu
- śródgłos – środek wyrazu
- wygłos – koniec wyrazu
Dodatkowo istnieje tzw. nagłos i wygłos absolutny, charakterystyczne dla tych faz jest występowanie: po pauzie (nagłos) lub przed pauzą (wygłos), czyli wtedy, kiedy narządy mowy przechodzą od położenia obojętnego, w jakim są w czasie pauzy, właściwego oddychaniu, do aktywnej pozycji mówienia - artykulacji, bądź do położenia obojętnego wracają. Sąsiedztwo pauzy ma wpływ na artykulację głoski znajdującej się w nagłosie lub wygłosie absolutnym. W piśmie pauzę oznacza się za pomocą kropki, przecinka, średnika, wykrzyknika, znaku zapytania, wielokropka, dwukropka, pauzy.