Federalna Ustawa o Wypędzonych i Uchodźcach
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Federalna Ustawa o Wypędzonych i Uchodźcach (niem. Gesetz über die Angelegenheiten der Vertriebenen und Flüchtlinge, skrót. BVFG) – niemiecka ustawa federalna uchwalona 19 maja 1953 roku przez rząd RFN regulująca sytuację prawną uchodźców oraz wypędzonych z byłych wschodnich terenów Rzeszy Niemieckiej jak i innych terenów Europy Środkowej i Wschodniej. Została znowelizowana w dniu 3 września 1971 roku.