Fedor Schuchardt
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Fedor Schuchardt (ur. 3 sierpnia 1848 w Saalburgu, zm. 7 listopada 1913 w Rostocku) – niemiecki lekarz psychiatra i specjalista medycyny sądowej, profesor psychiatrii i medycyny sądowej na Uniwersytecie w Rostocku, tajny radca medyczny.
Do gimnazjum uczęszczał w Gerze. Studia medyczne odbył na Uniwersytecie w Jenie, Berlinie, Fryburgu i Strassburgu. Tytuł doktora medycyny otrzymał w Strassburgu po przedstawieniu rozprawy Ueber die anatomischen Veränderungen bei Dementia paralytica in Beziehung zu den klinischen Erscheinungen. Przez dwa lata był asystentem klinik w Strassburgu, u Leydena i Kussmaula. Od 1879 roku był asystentem Wernera Nassego w zakładzie psychiatrycznym w Andernach. Przez cztery i pół roku lekarz prowincjonalnego zakładu psychiatrycznego w Bonn. Habilitował się w 1885 roku na Uniwersytecie w Bonn i wykładał jako Privatdozent. Od 1886 lekarz w zakładzie Sachsenberg pod Schwerinem, w 1896 powołany na katedrę Uniwersytetu w Rostocku oraz stanowisko pierwszego kierownika kliniki i zakładu psychiatrycznego Gehlsheim. W roku 1908/1909 pełnił funkcję rektora uczelni.
Od 1888 do 1903 redaktor działu sprawozdań rocznych literatury psychiatrycznej w „Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie”. Członek założyciel Towarzystwa Psychiatrów Niemiec północnych (Verein norddeutscher Irrenärzte). W 1886 roku mianowany radcą medycznym, od 1895 naczelny radca medyczny, od 1903 tajny radca medyczny.
Na jego cześć nazwano jedną z ulic w Rostocku (Fedor-Schuchardt-Straße).