Feminatyw
żeńskie nazwy osób, zwłaszcza zawodów i funkcji / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Feminatywum?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Feminatyw[1], feminatywum (liczba mnoga: feminatywy lub feminatywa), feminativum, nazwa żeńska[2][3] – żeńskie formy gramatyczne nazw zawodów i funkcji[4], z przyrostkami potocznie zwanymi „żeńskimi końcówkami”[5]. Feminatywy nazywają kobiety ze względu na przysługujący im tytuł, pełnioną funkcję, zajmowane stanowisko, wykonywany zawód, przynależność narodową, pochodzenie, wyznanie, przekonania, właściwości psychiczne i fizyczne, wykonywane czynności itp[6].
Jest to klasa leksemów o trwałym żeńskim rodzaju gramatycznym[7], w skład której wchodzą rzeczowniki samodzielne składniowo. Do feminatywów nie zalicza się przymiotników i czasowników, gdyż rodzaj jest tu kategorią fleksyjną[7].
Według Marka Łazińskiego feminatywy można zdefiniować jako „rzeczowniki nazywające kobiece zawody i funkcje, najczęściej derywowane od nazw męskich z sufiksem kategorii feminativum lub bezpośrednio od czasowników z sufiksem złożonym kategorii wykonawców czynności” oraz „żeńskie warianty nazw wykonawców czynności oraz osobowych nazw charakterystycznych”[8].
Słowotwórstwo rzeczowników żeńskich (i męskich) nazywa się mocją (cz. přechylování[9], niem. Movierung[10], ang. gender marking). Feminatywy różnią się stopniem przyjęcia na gruncie różnych języków narodowych i kontekstów kulturowych[11][12].