Focjusz I Wielki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Focjusz I Wielki, gr. Φώτιος (ur. ok. 810 w Konstantynopolu, zm. 6 lutego 891 tamże) – patriarcha Konstantynopola w latach 858–867 oraz 877–886, święty Kościoła prawosławnego.
Szybkie fakty Kraj działania, Data i miejsce urodzenia ...
Patriarcha Konstantynopola | |||
Focjusz chrzczący króla Bułgarów | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
ok. 810 | ||
Data i miejsce śmierci |
6 lutego 891 | ||
Patriarcha Konstantynopola | |||
Okres sprawowania |
858–867; 877–886 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Wybór patriarchy |
858; 877 | ||
|
Zamknij
Jedna z wielkich osobistości Cesarstwa Bizantyjskiego, teolog Wschodu. Pochodził z rodu patrycjuszowskiego, jako erudyta i myśliciel od wczesnych lat poświęcał się służbie publicznej na dworze cesarskim (m.in. jako sekretarz stanu), oddając się jednocześnie rozważaniom teologicznym.